Тоа „и така натаму” беше карактеристична додавка во завршницата на секое кажување на мојот началник и јас никогаш на тоа не му придавав значење.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Без разлика дали унифицираното “јадро” е фикција или факт, Дерида признава дека желбата за еден таков ентитет е мошне реална, и токму врз тоа се заснова секое кажување, секој повик - вклучувајќи го и оној на литературата и философијата.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)