А Змејко го изнаоѓаше неговиот лик во секое катче, во секоја шега, сеќавајќи се просто како натопен во него, сигурно затоа што и целата таа зградичка беше натопена од здивот на оној старец Дука.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ајде - рече - не вообразувај си, сами сме!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И реков онака, подбивајќи се: - Знаеш мачеце - така ѝ се обраќав само кога сакав да му придодадам посебно значење на мојот совет - овде, на Алејава, секоја шега може да прозвучи грдо и сосема оправдано да биде осудена како неподобна!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)