Измолче, едвај; она меѓу нив мораше да остане такво требаше само време за да се заборави.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Меѓу нив се шеснаесетте кратки стории низ кои хронолошки е проследен животниот пат на јунакот по кој се препознава и се идентификува Македонија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
На таквите треба да им се затнат устите!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тоа е направено едноставно и топло, се раскажува како кога се прикажува бајка, но мајсторството на писателот и педагогот тоа го прават така зашто во него не е ништо измислено, туку сего тоа некогаш било и како такво треба да се знае ида се помни.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
А потоа пак, со длабока воздишка:
„Таквите како мене и тебе, ибн Тајко, за кои секакви други разлики не постојат освен во лошотијата, таквите треба да го спасат светов од неговите бесови“.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)