Ако не ги разгледаме сите тие стилски елементи, ако не им го изведеме точното значење – или точниот афект – и неговиот однос кон премрежињата на машкото геј-постоење, никако нема да можеме сосема да ја објасниме геј-привлечноста на конкретните културни предмети, како што е Милдред Пирс, а ниту изборот на културни предмети што го прват геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Само таму постоеше високософистицирана апаратура за такви анализи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но потребниот потфат, иако нужен и неминовен, би бил речиси бескраен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И токму таа претераност го издвојува стилот на филмот, го прави толку впечатлив и толку привлечен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Една таква анализа би била возможна – има модели за неа, почнувајќи од С/З на Ролан Барт и од Д. А. Милеровото прустовско читање на Циганка – а и пожелно би било.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)