ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

До толку повеќе што геј-мажите честопати се отуѓуваат од таквите артефакти дури и, или особено, кога овие длабоко ќе ги трогнат.

Стилот е заситен со значење, вклучително и со сексуално и со обродено значење, па тоа што ти се допаѓа одреден стил открива многу и за твојот сопствен сексуален и родов идентитет, за начинот на кој се поставуваш себеси во однос на веќе воспоставените полиња на општествено и сексуално значење.

Уште повеќе збунува нашата немоќ да ги одговориме, па дури и да ги разбереме основите на таа тешкотија да ги одговориме.

Обично не мислиме вака за културните предмети; тие не ни се претставуваат веднаш така.

Има нешто благо чудно уште во фактот дека културните облици и дејности и артефакти имаат значења што имплицираат род и сексуалност.

Но, кога ќе се соочиме со избор од нив – особено онаков избор што, како што си замислуваме, ќе укаже не само на она што ни се допаѓа туку и на тоа кои сме – во такви околности реагираме инстинктивно на начинот на кој таквите артефакти може да се одразат врз нас, што подразбира и свест за нивната кодираност за род и сексуалност.

Но, бидејќи таквите артефакти се, транспарентно, очигледно, неспорно кодирани за род и за сексуалност – и бидејќи нивните сексуални и обродени значења ни се доволно јасни што не ни е тешко да се однесуваме сходно на нивното препознавање, да си ги искажеме внатрешните реакции, привлечноста или одбивноста – уште почудно е што ни е толку тешко конкретно да ги наведеме тие значења.

Клониме од еден дизајн, кој никогаш, ама никогаш не би го имале дома – или не би го носеле, или не би го возеле – не само затоа што е грд туку и затоа што е, да речеме, сладок или китен-китен или фалбаџиски или мелодраматичен.

Зошто не можеме?

Всушност, ако се суди според доказите што ги разгледавме досега, денешните геј-мажи се склони да го третираат бродвејскиот мјузикл – или да ги третираат Џуди Гарланд, Барбара Стрејсенд или великата опера, односно кој и да е друг културен артефакт што наводно кодира слични облици на архаичен машки геј-сентимент – со фобично отфрлање, одбегнување и одбивање.122 Како и Д. А. Милеровиот учтив, но бојазлив љубовен објект, геј-мажите се гордеат со својот левтерен и опуштен презир кон таквите артефакти и уживаат во општественото и во еротското признание што им се укажува кога ќе се оградат од нив, држејќи си се понастрана од нив, и кога одрекуваат секаква можна подложност на нив.