Да земеме еден од бројните примери: метафизиката на присутност е разнишана со поимот на знак.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Она што на сите такви ентитети им е заедничко е нивното претпоставување на метафизика(та) (на присутност); најпосле, самиот знак, од кој се составени сите лингвистички ентитети е метафизички поим par exellence.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Без разлика дали унифицираното “јадро” е фикција или факт, Дерида признава дека желбата за еден таков ентитет е мошне реална, и токму врз тоа се заснова секое кажување, секој повик - вклучувајќи го и оној на литературата и философијата.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Како втора опсервација, забележете дека тоталитетот од сите лингвистички ентитети, односно, самата текстуалност, е структурирана според една бинарна опозиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)