те (зам.) - моли (гл.)

Ој не барај така братски, брате, те молам, брат сум ти, но Исус не сум за така да давам...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Дедо Мраз го ставил своето огледалце на капката, односно на празнинката од глобусот, и замолил тивко, тивко: ОГЛЕДАЛЦЕ, ОГЛЕДАЛЦЕ, НАЈВЕРНИЧКО НА ДЕДО, ВО ГЛАВАТА ДАМНА МИСЛА ЧУДНА ГЛОЧКА: КАЖИ МИ, ТЕ МОЛАМ, ШТО ЛИ СЕ КРИЕ НА ГЛОБУСОВ ЗАД ПРАЗНАВА ТОЧКА?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Патникот, му јавија, ќе го чека пред блокот Б13.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
– „Аман, оче дуовниче, те молам, земи ме и мене со тебе на аџилак, за да се сторам и јас еден аџија, да и да умрам да не жалам“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Еј, те молам, запри тука!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Немој, те молам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За час се прибра и одвај чујно, уморно му рече: - Не чекај ме, Драгане! Оди си, те молам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Стрина ти Стојна те моли, ако можеш, нешто за Славчета да сториш.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Те молам да запаметиш, во текот на целиот наш разговор, дека можам да ти нанесам болка во секој момент и до кој степен сакам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе помогне ако молиш и ако ја спомнеш БАБА. Зацимолив како потфатено кутре: „Тато, те молам. Не беше од инает.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не,” рече тој. „Те молам оди. Сам треба да одам.“ Ме истурка до вратата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка ми му се молела: „Лазо, те молам, ако останам жива, ќе го купиме волот“.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Те молам кажи ми од што проникнува мудроста во тебе, од каде ти се познати правилата на однесување, бидејќи ти не знаеш ниту да читаш, ниту да пишуваш, а сепак можеш, праведно да се поставиш, да расудуваш?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Затоа последен пат те молам, кандисај! Дај ми изин! Чекаат мој збор, јас чекам твој...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Внимавај, те молам, ќе ми прават проблем во редакцијата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Додека ја гледав како е препуштена на некоја празнина, се сеќавав на зборовите на Сара: „Те молам, не заборавај ја Клара, и помогни ѝ ако можеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Ајде, јави се веќе еднаш на тој твој газда и кажи му. Ајде, те молам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Денес сум тука, утре ме нема, оти ќе одам туѓа туѓина...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А таа, кутрата...“ раскажуваше мајка му на Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Те молам, Кети, дозволи да ти помогнам.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Веќе подолго време не беше нежен со мене, а сега за првпат беше груб.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа пак: Не, пукнат е лустерот!... Тој се нервира: Запри, те молам...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А знаеш ли ти дека не умееш да разговараш со луѓе? Те молам, знаеш ли тоа?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој се сврте и ми мавна со раката.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Те молам, Земанек“, реков. „Те молам како Господ“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Премногу доцна!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А грозна смрт ги зафаќаше; кравите, воловите, телињата, умираа од надуени меови, со кренати нозе како на гајда; од устите им течеше пена и недоџвакано зеленило; очите им беа испопулени, ишиклени; главите ги држеа свртени кон небото како да чекаа од него спас или навалени на едната страна како да се одмораат и спијат; опашките кренати и извалкани од лепешки; пред да умрат, испуштаат издишки, јачат како човек што тешки болки го притискаат; преткаат, клоцаат со нозете како од нешто да се бранат; ако се згодиш тука крај нив, те гледаат милозливо, те молат очекуваат од тебе спас;
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И така ѝ зборував на Клара за Сара, ѝ кажував за пеперуткарникот, за пеперутките кои слетуваа на нејзиното тело, за поезијата која Сара ја читаше, ѝ кажував толку нешта кои некогаш се случуваа, ги кажував како да се случуваат сега, и само едно нешто премолчував, она кое беше доказ дека тоа што го раскажував е присутно само во минатото и во сеќавањето за него. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дури и сите градови и сите големи реки - Нил, Амазон, Темза, Влтава, Дон, Дунав.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ете, така, почитуван мој М., те молам да ги примиш надоблачние, небесните поздрави од стрико ти Бојан Домански, ни рајски ни адски туку средински.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Отсекаде раце се подаваат, те дрпаат за лакти, за скутина: те молат да им дадеш нешто. А што да им дадеш кога и ти си како нив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Овојпат побрза од неа, ја тргнав раката и мачката само ме прострела со жолтите очи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да го гледаш и да го молиш и да те моли и двајцата раце сте престорени само да молите нешто да молите Дур да слета морна пеперутка и да те гушка и ти да ја мачиш и ти да ја убиеш со едно молчење на сите камења брат да им бидеш и да гледаш како нестануваш полека кожата како ја пробиваш од себе во попладнето од попладнето во припекот како се сокриваш и пак легнат точно кај што си да се најдуваш и да молчиш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Натепај ме, убаво натепај ме! Само, те молам, зборувај ми. Не можам кога не ми зборуваш...
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Заспивав. Чуј, ме тргна. Не оставај ме сега, те молам, не оставај ме. Јас не можам пак да те сонувам мртов. Кажувај ми за Конго и за златната врвица на антилопите.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
По некое време реши да ми ги скрати маките и ме прекина: - Уморен сум, - ми рече, - те молам, не ме гњави со глупости.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетка ми навредено и налутено замолчи и си влезе дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Замисли си, те молам, нѐ сместил негде, на некоја страничка од своите забелешки!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- И ти ќе видиш дали ќе те молиме, - му врати Трајанка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го паметиш? – праша. - Дали го паметам! – се зачудив во себе, а изговорив: - Ајде мамо, те молам, раскажувај ми уште нешто за него, ако не ми го споменуваш почесто, ќе го заборавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Психотопонимите подвлекувај ги флуоресцентно и со паузи земи бриз од душата, вишокот од неа земи го, те молам клучот одложи го за полоши времиња. Развласти го.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Дај кажи дека не е тоа!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Му текна нешто и рече: - Те молам, старче, почекај ме малку, а јас ќе прошетам низ градината, да размислам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Повеќе пати одев кај дежурните, сестрата и докторот, да дојдат и да видат што се случува. Како и секој ден ти донесов разни јадења, те молев да јадеш, но ти ме одби.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Бре, ќе се носиме еден други - му рекол чоекот - кој ќе н¯ види, ќе ни се смеи!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Мамо“, рече, „доведи доктор повторно, те молам. Болен сум.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Е, сега претеравте – згрме страшно со тој нејзин глас од кој, кога е навистина многу лута, коските ми се стресуваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не е можно! – избезумено повторував и го гледав татко ми вџашено.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тетка Перса, пред таа да се досели, ангажира молер да ја освежи куќата, дури ја праша случајно можеби сака некоја друга боја на ѕидовите а не бела, Не, ѝ рече Пелагија, те молам тетко Персо, не арчи се, за наска ова е рај наспроти црната дупка во која живееме.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
-Навистина? – запраша Еразмо. – Каква причина пак сега, те молам, старче?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, кога сме веќе кај креветот, те молам тоа да биде француско легло, сѐ уште ја чувствувам пружината на оној твој кревет во Скопје.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Света, премила мајко,“ рече таа, здржувајќи ги солзите, „те молам, жити светиот син што го држиш во пазуви, фрли еден зрачец врз мене, ќердосај ме со рулче, та и моиве очи еднаш да престанат да солзат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Само, се плашам дека нема да ме пуштат од овде, па би те молел да запишеш сѐ што ќе ти кажам и еден ден да го објавиш и да побараш правда за мене“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не станува, вели и те моли тебе да ја будиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Еден филџан зејтин те моли мама да ѝ позајмиш, дека замати торта, а ни снема, па ќе ти врати до утре“, се „циганиш“ од вторите соседи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Гледај ја те молам. Појадок од весник! - се смее Виктор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Те молам! Само да не се колнеш во љубовта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дечко ми ќе подзастанеше, попарен, додека му покажував некој кандидат и додека му кажував дека мислам дека е возможен или барем замислив избраник за мијалник.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Вистината, те молам, Винстоне. Твојата вистина. Кажи ми што мислиш ти дека паметиш.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Легни полека те молам внимавај. –тивко ѝ шепотеше...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ристевци и Петревци те молат да се распрашаш за нивните и да ни напишеш како се.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Те молам, мамо, не плачи. Не можам да си простам. Толку големи грижи ви сторив. И трошоци.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Продолжи, те молам, и со малку повеќе чувство во гласот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
КАДАР (34) назад на (25) ЏОАН: Барбара, те молам!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Еден од Брезница, речи, ќе те моли нешто!...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Од смртта не се бега, синко. Само те молам пред да ме закопате, да проверите дали сум наполно мртов.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Судбината нè носи!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
КЕВА: (Дури сега го согледува ножот и премира од страв.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Ако си дошол да ми ги пренесуваш озборувањата на маказарчани“, реков, „те молам да станеш и да си одиш. Гнасно ми е веќе“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И зошто одненадеж, паф, се измазнува ко песја муцка ко опашката на Макс мачорот, душичка (врати ми го, те молам!); „Простете, не беше намерно“, вели езерото ми ги краде зборовите небаре расипало скапоцен предмет а јас, како ништо да не било скокам во него пливам, и нуркам, и го гушкам и повторно го сакам, свежо (макар што јас не знам што всушност значи да сакаш)!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А таа, стегната во неговата узенгија, се молеше, колку за да го заузда стравот, толку и на пусија, иако со окови на нозете: „Господе златен, да биде ќерка, те молам!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Постои една партиска парола што се однесува на контролата на минатото“, рече тој. „Повтори ја, те молам.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Објасни ми, те молам. - Уф, - се згрози момчето, - какви лигави зборови употребуваш: те молам. Мамин син, галениче на тато, нели?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Те молам: пушти ме во одајата на прокобата и јас ќе видам: ќе прочитам, ќе го растолкувам напишаното и мирот во тебе ќе се всели, и во твоето царство.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Кажи. Не викај те молам. Што ти е? - Станувај Кире бргу!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Убавице, замоли младоликиот старец со расплакан глас – те молам како божица, дур не сум поулавел, сврти се на другата страна!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Готов сум и на колена да те молам...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Имав прилика еднаш да видам при копањето на еден гроб, трупот од човекот да е свртен наопаку на мев: оживеал по закопување во гробот и во маки завршил. Затоа убаво да проверите, те молам.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- Добровечер, бабо - је рекол ќелешот, те молам, стара мајко, ако не ми даиш малце вода да се напијам, оти цел ден кај одам и нигде по патој вода не сум нашол.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Но сега те молиме врати нѐ пак на Земјата. Снежана ќе се разбуди и ќе нѐ бара.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Те молам опушти се“, рече таа. „Слушнав што се зборуваше утринава, но треба да си ги видиш очите — повторно ти треперат од нервоза.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Го направив оној наш таен поздрав од времето кога бевме деца: ја испружив раката, и со моите прсти му го допрев челото, па носот, па брадата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ЉУБА: Сѐ, сѐ. Мамичке, јас веќе сега ќе заплачам. Оди да спиеш, те молам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јас те молам попушти, оти самата чу со ушите твои кога кажа, дека ќе ја попрска куќава со гасие и ќе ја запали сосе нас.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„... Марк, помогни ми за ова, Марк, ти го знаеш ова најдобро, Марк те молам направи ми услуга ...”, беа клучните зборови на кои не можеше да им одолее.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Чувствував како бунилото полека заминува, и наместо него ме совладуваше тонењето во горчлива болка, и затоа го замолив: „Те молам, оди си.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Разбираш, разбираш, Бреза, а и нема што многу да се разбере.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Ќе ти направам кукла дома, и ќе ти ја донесам утре.“ „Те молам,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќерко, тоа беше последен пат да те молам да ме следиш на пијано. Се изрезиливме.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- ... Мамо, те молам, прекини, остави ме на мира! – свика Саше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Остави го, те молам... немој да ми го споменуваш, - рече Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Те молам, му реков. Ќе одиме пешки, по пругата, до Велес. Морам вечерва да ја видам Луција!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Види те молам, да извиниш, а од кога ти се стори Русинка?“, забележала со многу право Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Августе! Августе! Слушни ме, богати! Слушни ме! те молам! Богати Августе! Пак ќе легнеш болен!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Побрзај, те молам... Ја тргна пак гласот на Драган. Сашка како да се исплаши, затрепери.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пријателе те молам одобри ми ја желбата да ти раскажам за еден настан, навидум толку безначаен и сепак за мене заради нешто необичен, да не речам голем и незаборавен.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Не плачи, те молам Саше, не плачи, не си ти виновен, јас сум! – го прегрнав и се расплакав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не е можно, не е можно! Тато, кажи ми дека лажеш, те молам, кажи ми дека лажеш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Татко те молам! Мисли на нешто убаво.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
— А таму не те молат, вели, таму токму-нозе ти скокаат меѓу ребрата, меѓу дробовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ма остави, те молам, на глава ми се качи со нив!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Погледнав молбено во Земанек и реков: „Те молам, ако си ми пријател, остани со мене. Пушти ги да си одат“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе ме погледнеше со неверување и со (зафркантски?) ужас и ќе ми викнеше: „О, не.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во раката држиш цвет, сакаш да го подариш, те молам дозволи ми да бидам дршката на розата.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
- Немој, те молам Малина, - ја прекина татко ми, - детето има право, зборува од лично искуство.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„И? И? И, што се случи? Раскажи, раскажи, ама те молам мамо! Што се случи со огнот и со водата... има ли среќен крај приказната?“ „Е, дете, дете...“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Ведане, те молам, облечи се пристојно и немој да се оддалечуваш од зградата, за половина час имам намера да одам кај Билјана на Славко.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Затоа те молам повеќе да не ме бараш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И заминаа. - Бато! – викнав по него – те молам, внимавај! Се плашам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе те чекам пред „Манаки“ во 15.55 часот, во петок попладне. Ако не можиш те молам пиши ми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Стани, те молам, - рече молбено - и погледни дали сѐ уште стои бандерата...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Таа те моли, Карамба-Барамба. Да бегаме.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Во столнинава кај што седам немат таквоо девојче; јас сакам да сториш еден завмет: твоја милос да прошеташ по сета царштина моја ида ми најдиш едно такво девојче како што ти кажав.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сирота мајка му. Јас го имам дома, тука да го гледам и негувам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А ако пак не ме сакате и ме сметате за непријател, те молам речи го тоа само со еден збор, па - како што дојдов - така и ќе си заминам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Раскажувај, те молам, - ми се обрати мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не, не сум...ама...ама, што е сега сево ова? Ништо не разбирам... Игбал, помогни ми, те молам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Ама...“ „Те молам! Ако можеш услужи ми и не ме прашувај. Сега немам време да ти кажам... Должен нема да ти останам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Вечер Понекогаш е нежност, една ненадејна и потребна нежност кон онаа што не е кралица и што си постои којзнае каде.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„О, Марти, те молам, не пувај!“ А лифтот беше малечок: нивното смеење го исполнуваше, се собираше околу ѕидовите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- Ама, Хана, не се возбудувај, те молам, јас навистина не мислам да те вознемирувам, па ова е само детска игра, мантика, еден вид социјална забава.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Хармонија е предмет што треба да го положам во септември ако сакам да фатам услов за трета година, а колку е досаден и тежок, поим немаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Не плачи, те молам,“ повторуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа ви е како она песниче: „Уште една. Чекај, те молам, уште една, уште една! Знам една добра.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сега јас немам чисти боксерки, те молам со твоите испери ги и моите. Ок, и тоа го направив.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таа речиси на колена го молеше Зрновски да му ја објасни на Самоников смислата на созревањето и на бербите: „Објасни му, те молам, сѐ за плодовите“, инсистираше таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Те молам кажи ми. - Ајде не прашувај, не е тоа муабет за деца.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ти пожелувам, не, те молам, да си најдеш друг маж, достоен за твојата љубов, и нему дај му ги своето срце и својата љубов, дај му ги оние радости што ги чуваше и ги намени за мене.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Зарем не е глупаво? Истреси ме малку, те молам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш пред тоа не беше замолил, како дури и молбите да ги чувствуваше за пресилни барања.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сити сме и од тескобите и од тешкото време, особено во ова наше време. Затоа, пријателе, те молиме да ни ги ископаш очите зашто веќе не е за гледање, не е за слушање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Што се случува со тебе, Ведане? - ми свика наставничката Трпана. - Те молам, концентрирај се на пеењето.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но не заборави дека сум те молела, Јан Лудвик“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- „Петрович, те молам,“ му велеше Акакиј Акакиевич со молбен глас, не слушајќи ги и не трудејќи се да ги слушне зборовите изречени од Петрович и сите негови ефекти, „закрпи го некако, да послужи макар уште малку.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да затоа дојдовме да те молиме да ни даиш еден урнек, за каков сакаш да ти го напраиме и до вечера да ти го донесиме, дали дебел го сакаш, дали танок.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Гледај, те молам“, му се насмеа в лице, „ако си ти личноста која од толкавата зацапаност може и да се разболи, и ако цениш дека токму јас сум спасителката што може да те исцели, речи го тоа директно, а не во трето лице!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Јас ќе ти раскажам ако сакаш, - рече првата брезичка. - Раскажи, те молам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Те молам веднаш одговори ми дали можам да ви пријдам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Чунки сам знаеш ти стрико; те молам, стрико, ако е кабил, кажи ми како ти е името? ( „Името ми е, Силјане, му рекол домаќинот, Аџи Кљак-кљак, внучко!“)
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Те молам една да испееме, триесет праам за некој саат“ – упорен е во некакво барање младичов.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Го заврши писмото и ѝ го подаде на сестра си: „ Тине, само една молба: те молам оди во петок во 18 часот на клупата кај сато и дај му го писмово“ и легна во креветот додека од очите и извираа солзи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ама да не му кажваш на мама, те молам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)