те (зам.) - пушти (гл.)

За две лири мудурот е во состојба низ покривот да те пушти да влезеш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Еве, мудур ефенди, потпиша батакчијата! - рече трговецот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Па, веќе почна да прашуваш кога ќе те пуштат од болница.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Драги мој атентаторе, нема да те пуштам. Потребен си ми.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
КАТА: Ами утре, мори, ќе одиме; да е за повеќе време јас би те пуштила. Оди сега! (Ана излегува плачејќи).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Туку, не прашав за дедо ти. Ме чуди што те пуштил толку доцна?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И покрај мојата добра волја не можам да те пуштам на работа. Мал си.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Овде со толицки возилца може единствено да те пуштат на картинг.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Немало потешко од да чекаш да ти отворат, да те пуштат. 2.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не, ко некој што те запира на вечера, кој за ништо живо не сака да те пушти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кој те пуштил ваму, сама, ми вели, те знаат ли од дома?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немало крај радоста кога ќе те пуштат од синџир.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но, кога ќе видам дека веќе нема смисол да продолжам и понатаму, а тоа секогаш се гледа во неа, во втората средба, тогаш ќе те пуштам.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да имаат доверба и другпат да те пуштат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
ИЛИЈА: Да те пуштев поминатата недела да одиш, од дома и, полесно ќе можевме да ја земеме...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Како те пуштија овде? Ова е затворена кафеана.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Верувам дека ќе те пуштат за некој ден. Па ќе одиме на Гачка плажа да се бањаме.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Не сакаш да ја венчаш мојата сосетка Фиданка зашто и ти значи си ја спровирал ноќе главата низ нејзиниот прозорец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ние умееме и во поинакви ора да се вртиме. Ќе те соблечеме и ќе те пуштиме гол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Да те пуштам да легнеш со свекор ми? - Пушти ме и ќе видиш со кого ќе легнам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ашлаку неизмиен, рекла. - Кој тебе ќе те пушти да брцаш во мед за да си ги излижеш прстите?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе те чекам со чеканот на маж ми што го исклоцаа за да се собираат во кундале над мојава глава, се разгневила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ако не излезеш или ако не ме пуштиш внатре, јас ќе ги разбудам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со говор што не кажуваше прецизно, со искази што само навестуваа и оставаа празнини како во голема сложувалка што не требаше докрај да се пополнува, а на која ѝ се насетуваше сликата.  Се сети на сложувалките што како дете брзо ги решаваше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ќе те пуштат и тебе...“ - му рече Готлиб додека се слушаше отклучувањето на вратата од карцетот.  „Мислиш?“ „А што ќе си им тука?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Што, пак ли бараш да те пуштат долу? - Тоа, ами што друго.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Да те пуштиме! се чуди еден од тројцата. - Немој, полжавче, не шегувај се.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Навистина ќе ме пуштат,“ и тоа го повторуваше како некоја утеха – како кога дете повторува некоја лага не за да поверува во неа по постојаното повторување, туку за да не мисли на вистината. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе те пуштат,“ ѝ велеше Клара, со истиот доверлив тон во гласот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Зошто татко ти не бере дрва, а те пуштил тебе сам?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ти си и така дете, ќе те пуштат...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Татко ти гревот да ти го бере - продолжи вториот - што те пуштил тебе да одиш на пазар.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Како можам да те пуштам пржена и вечерана!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Како те пуштија тебе, Неделко, прашувам, а него - не?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами, како те пуштија, го прашувам, како те пуштија стражарите, старешините, му велам, таму уште се тепаат...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- За да те пуштам, ми вели, мора да имам некоја голема причина. Разлог.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)