ти (зам.) - зборува (гл.)

Кога знаеш дека некој ти зборува, едноставно знаеш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Што ми останува мене друго? - Не ти зборувам јас за тоа. Да не се изродиш од народот ти велам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Луда Радо. Ти зборувам за еден пакет што ми го даде Томо да ти го предадам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ти зборуваш за кола, а пари за Томовото студирање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- За Томо ти зборувам, занесена Радо! Пред три недели бевме заедно на летната тераса на хотелот Куба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ти зборувам за оној пакет што го дадов на мајка ти на рака, уште пред три недели.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе бидеме овде, јас свиен во твојот скут, во овој жолтозелен простор кон кој води еден единствен, тесен пат, како што е впрочем секогаш речиси правило, тесен пат да води кон широкото и пространото; ќе останеме овде под сината вселена по која една голема жолта месечина плови како залутана лаѓа во пустина, со изветвено знаме што се вее, како што некогаш бев ти зборувал, без бои веќе и без припадност.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ние сме навистина малку помали од архиепископијата во Охрид, но имаме под нас цели 22 села, а за бројот на клириците и париците да не ти зборувам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тебе те чека среќа, човеку, среќа и слава, така ти зборува хороскопот, но не можам да ти кажам кога тоа ќе настапи. Добро, добро, испробај ја судбината.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ти, Бојанчо, разбираш сѐ - ја врза дедо Иван нишката на своето прекинато кажување за гората. Затоа и ти зборувам, знаеш да слушаш.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тебе ти зборувам, вели Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- За него ти зборував! - ѝ се обрати на Анета.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога некој ти зборува за борба, за победа, за јунаштво, а не си го видел на прва линија, во долгите ноќни и истоштувачки маршеви под дожд и големи студои, кога никогаш не влегол и не останал заедно со тебе да преспие во влажните и мувлосани земјанки, не зачекорил во калливите ровови, не му посинало рамото од носење на митралезот, минофрлачот, сандакот со муниција, носилката со ранетиот, не те посетил во болница кога си бил ранет, никогаш не каснал мувлосан леб, не пиел вода од матна и каллива локва, никогаш не сркнал од булумачот – изматеното брашно во млака вода, не пасел трева и на пролет не јадел набабрени пупки и младо лисје, никогаш не ти ги видел раните преврзани со валкани партали, загноени, црвјосани, – таквиот не ти е мил...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пред малку ти зборував, земјата влече.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тие немаат чист манастир во срцето во срцето, ја немаат рамнотежата за која ти зборуваш, а сепак се живи? – рече Еразмо, по ваквата, за него, провокативно наметната тема.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Не ти зборувам за трнот, туку за твојата визуализација.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ние растевме помеѓу тие умирања за кои ти зборувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А нам, таа зима, за која ти зборувам, Господ ни подари неколку убави денови длабок снег.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој ден, за кој ти зборувам, татко ти не попушти. Не отиде в црква. Ниту тој ден, ниту многу други недели.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Дали името Мајкл Малоне нешто ти зборува?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И тогаш сѐ се урна. Повикував но никој не одговараше.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се обидов да ја добијам на работа, но нејзината секретарка ми одговараше дека штотуку излегла.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)