ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тој стануваше во моменти на обесно настроение, кога е важно не само да се надигра противникот, ами и да се напука.

Тој станува веднаш и погледнува во салата.

Тоа беше еден од оние сонови кои, задржувајќи го карактеристичното сценарио на сонот, претставуваат продолжение на интелектуалниот живот на сонувачот и во кој тој станува свесен за факти и за идеи кои изгледаат нови и вредни и откако ќе се разбуди.

Улога на камерата Улогата на камерата во Ворхоловите филмови е радикално променета во однос на нејзината конвенционална употреба: таа веќе не се сфаќа како неопходно објективна направа што ги бележи субјективните замисли на творецот.

Улогите всушност се свртуваат: бидејќи авторот само ја вклучува (речиси во сите Ворхолови филмови камерата е фиксна за време на снимањето), тој станува објективен и на самата машина (низ грешки) како и на учесниците (низ инциденти) им дозволува одредена субјективност. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 99

Во таквите мигови сврти се кон големите и сериозни нешта, пред кои тој станува или мал и беспомошен, или напротив, добива на сила, прераснувајќи во релевантна алатка за формирање и изразување на твојот светоглед.

Афектите не се чувства; тие се постоења што го надминуваат оној што ги чувствува (тој станува другост).

Долго молчевме. Јас седев како здрвен, а тој стануваше и седнуваше, неколкупати го правеше тоа.

Се обидов да го убедам, колку што можев молезливо и благо, но тој стануваше нестрплив.

Дури тогаш писателот забележува дека стигнал при крајот на седмата страница, дека околу него се множат нови пливачи и дека тој станува некако сè повознемирен...

И се прашуваше, најискрено, дали поранешната редовна работна смиреност, барем во периодот 8-11 или 16-20, не е еден вид изолираност од инспиративниот хаос наречен ЖИВОТ?

И Кара-Демир го вообликува звукот во илјадници игли; се провлекуваат низ шуплинките на коските во осакатените нозе и де движат низ него цењлиот - коските му се сушат и се распаѓаат, тој станува изѕемната и глекава маса со покриена бојазливост за себеси таков.

Во таа смисла тој станува (станува) и поаѓа на заслужена починка.

Нема излегување – барем не многу лесно.

Односно, станува оној што си. ‌А штом ќе стане оној што си, си заглавил во неа.

Но, стане ли ваш, тој станува поединец, а не суштина, обична кралица, а не платонска идеја.237 Веќе не е чиста убавина и станува камп.

Си станал заточеник на сопствената автентичност.

Во вашето доживување, тој е фраериштето, падобранецот, дечкото од маало.

На крајот на краиштата, како да се оттргнеш од сопственото автентично јас? ‌Откако си го разобличил општествениот облик од неговото вкалапено, симболично, конвенционално, општоприфатено значење и откако си му внел длабоко и чисто лично, интимно значење, практично си го направил автентичен. (Ова е друг начин да се каже дека тој станува она што си ти.) А тоа значи и дека си се лишил од готовата постапка за бегство од него – за негово разглобување, раззначување, расветување и напуштање.

2 Според подоцнежното раскажување на кукулинецот Лозан Перуника* (значи по седумдесет и осум години од настанот, кога тој веќе бил на прагот на своето столетие, поточно - според записите на некој калуѓер од илјада деветстотини и тринаесеттата година, кога веќе се гризеле со оган и челик под знамиња на лав или двоглав орел и атакувале едни на други преку полумртви села и градови во прашина, во чад и во треска бугарските дивизии на генералите Тошев, Ковачев и Иванов и српските дивизии од Првата, Втората и Третата армија на престолонаследникот Александар и на генералите Степановиќ и Јанковиќ, и едните и другите, мобилизирајќи ги македонските голтари од вардарскиот, пиринскиот и егејскиот дел на својот вилает да пукаат едни во други**, додавајќи му ги на тој хаос и грчките војски, сите три крунисани влади на тие армии во алчна агонија да лапнат по еден залак од Македонија), во она време големоглавиот и бабуњосан Адам Леновец им раскажувал на неколцина од дружината дека попчето што го мердале ноќе во Лесново не се занесувало толку по идејата на грчката Патријаршија за една голема и од Зевс или Саваот благословена Елада, тој неграмотник со ретка брада можеби за тоа и не знаел, колку што сакал да ги завлече прстите со многу топчести ковчиња под ленената кошула на Фиданка Кукникова; каменоделците по ден, најчесто пред своите жени со загатливо сомневање под клепките, ја проколнувале и ја пцуеле убавицата со дамки, со тие златни очи на страст и копнеж по милување, а ноќе станувале од постелите на своите жени, божем во дворот ќе шопаат широко расчекорени и без воздишки по она што пред тоа го сонувале, всушност како лилјаци ја облетувале Фиданкината куќа со еден прозорец под бушавиот сламен покрив и со напукнат оџак; жените веќе нешто знаеле за ноќната лилјачка игра на своите мустаќести балами и со дукат го наговарале попот да се преправи во козинав врколак и да внесе страв во селото; ама и на попот, како што раскажувале, не му висел под папок суџук од мелено козјо месо; и тој станувал бабачко кога ќе се сетел какви тајни си криеле жените под кошулите.

Нема извори на живот. Животот е извор што се пие себеси.

Не живеејќи ја суштината на животот, тој станува имитатор на некого или на нешто ( зависно што одбрал како цел).

66 „Тоа е еден дел од причината зошто.“ „Па“, рече тој станувајќи, “што ќе правиме ние? Ќе ги измиеме ли садовите?“