Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Несвесно се фатив за клучот што го имав под маицата.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кликтеа од радост кога тој ќе ѝ купеше некој подарок на мајка им, а и ним, и го бакнуваа со своите устенца собрани како клунчиња, а му ги вртеа обрасчињата и тој да ги бакне.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И на сонцето ќе му пријде без страв зашто син негов тој ќе биде!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Треба да знаете: кој се бори за слобода, не умира дома на постела, тој ќе умре во борбата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Се разбира, не знаеше што е тоа што тој ќе треба да го стори за својата толку мила Сандра.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Се чини ако не беше тој ќе беше некој сличен на него.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Време ќе немаш пишман да бидеш Тој ќе се сврти како чекрк стар.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Инаку, ќе го стрелам, и било кој маж кој би ме изневерувал. Како оној во пералната.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А за тоа тој ќе треба малку подолго да почека.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ти кажа дека има организациа, кумитет, шо го викаат, и тој ќе си работи за секое село.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Случајот го поврзуваше со слични такви случаи од борбата и беше неможно тогаш да го запреш, пациентот нека си умре тој ќе раскаже за сѐ, во подробности за тие страшни фортуни од војната.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Таа го заведе со своите приказни, па и пред да биде свесен за да се спротивстави, тој плачеше на оние тажните, се смееше на оние веселите и ги следеше нејзините наредби.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Оттука е исто така јасно зошто филмот ги изневерува нашите очекувања, зошто не е „хичкоковски”: недостасува за него специфичната внатрешна, вертикална удвоеност на ситуацијата, кога постепено се појавува грозната содржина, што се крие зад површинската идилична маска - во Чамецот за спасување е речиси од самиот почеток сѐ јасно, веќе самата појдовна ситуација е грозна и егзистенцијално заострена, единствената „тајна” е дека е Вили уште позлобен отколку што се чини, и дека ги водел во погрешна насока, кон германскиот брод за снабдување...

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

- Ако се сомневата ќе го прашам татко ми, тој ќе знае да ми каже.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Измешани чувства. Невидена радост и неверување дека тој ќе биде во мојот град, но и помалку горчина во душата.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Уште повеќе што и неговиот претставник во Македонија, Светозар Вукмановиќ-Темпо, според изјавите на Меклин, на митинзите во Македонија, а посебно во говорот во Белград на Првото заседание на народното ослободување на Србија, недвосмислено истакнал дека Македонија, според сето она што го видел, треба да се обедини, бидејќи тоа го барал народот.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тој ќе му одговреше: „Секој цвет окапува - кога почнува да заврзува плод...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тој ќе ја претепа на смрт со гумен пендрек.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Штом јунакот тој ќе го гушне со насмевка милна, радосен ќе ми те баци . . .

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Ќе му рече мама на Зоки: - Донеси, сине, вода во бокалот. А тој ќе одговори: - Нејќам!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Ако во близината беше и некој волк, се надеваше дека тој ќе избега од светлината.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Но Френк не сакаше ни да чуе; се беа договориле дека неговиот збор ќе биде последен за ваквите работи сѐ додека е во состојба да одлучува, а тој е решен да не допушти работите да дојдат дотаму да не може. Ü забрани дури и да му телефонира на Донат за да го најави нивното доцнење: ако не му биде добро кога ќе дојде времето за облекување, таа ќе замине според договорот, а тој ќе се придружи подоцна.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Го испушти од раце старецот, мислејќи, дека тој ќе застане на нозе, но поради студот и стравот од јастребот, беше малку несмасен со рацете, па старецот, и така слаб, се стркала и пропадна во една од длабоките пештерски дупки.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Сигурно е дека тој ќе живее.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Узбуна. Пожар. Потоп. Што сака нека биде тој ќе си го искаже она што е во него.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кога ќе му чукнеше на вратата, тој ќе ја подотвореше малку, ја пушташе раката низ неа и го поземаше јадењето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тој ќе ти пушти, а ти ќе му ја свртиш главата. И толку.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не, тој ќе мора да ја разбере...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

НАЦА: Ама не чини што треба ние да го разбудиме.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Но, исто така, ме побудуваа и шокот и разочараноста поради тоа што револуционерното движење на сексуалното ослободување и на политичкото бунтовништво слегнале и станале помирлив, во суштина конзервативен облик на идентитетска политика што не се стреми толку да го смени светот колку што сака да си заграби поголемо парче од него.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Јас ќе се фатам за него, а тој ќе ме фати за раце и си пее: „Колку години и да минат, првата љубов не се заборава“. Некоја шпанска песна.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тој има информација дека некој голем издавач има намера на целиот национален пазар да воведе нов часопис наменет за поширок круг читатели.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се посомнева дека тој ќе заживее повторно, уште долго време.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Уште еден миг и тој ќе стане полека и ќе зачекори кон неа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Двата случаи покажуваат како премисивната игра се оттргнува од контрола и се претвора во насилство.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Кога длабочината на човекот ќе биде недопрена од раката на Светоста, тој ќе се обвитка во лушпите на земските илузии, влегува во сплетки со другите луѓе или сам создава непотребни грижи за време на своето живеење и останува заробен во нивните канџи.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

А сиот насмеан и весел, тој ќе чука по рамово и ќе плука на прстот кога ќе ги брои...“

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

113 преку тоа да постигнат ни помалку ни повеќе туку еден поинаков начин на размислување и делување: „Доколку човек се соочи со нови содржини во рамките на старите форми на презентација, и доколку постои можност тој да ги разбере, може да се претпостави дека во иднина тој ќе почне да се сомнева во исклучивоста на еднонасочните информации.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Којшто ќе каже дека ме љуби како Господа, и јас ќе го заљубам, ќе му се покажам самиот и во него ќе си направам храм и тој ќе ми биде син, јас ќе му бидам татко.

„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)

Па и мислите на ибн Тајко да се ослободи од зависноста на еминот, го носеа тој несфатлив белег: ако избега одовде, ако ја промени средината, можеби во друга самиот тој ќе изгледа поинаку? - мислеше.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Секогаш, штом од влезот на ходникот ќе се јавеа патници, тој ќе засвиреше мелодија на некаков марш и така, свирекќи го фаќаше тактот на одењето на патниците и ги тераше да врват со изедначени чекори и со тоа внесуваше малку свежина и одмор кај сите.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Водејќи го лично Сефедин под мишка, Трајко одвај се качи по скалите и влезе кај Арслана.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Знаев дека звукот на оргулите, колку и да ти се одалечуваше од Париз, колку се повеќе се наближуваше кон твојата земја, знаев дека тој ќе допре до твоето срце.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Гледај - се стемнува. Овој ден досега беше само петок.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во еден миг дури сакав да застанам на вратата и да му пречам, за да ме удри со стаклената топка што му ја купив пред десетина години, кога се сретнавме.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

На 2 септември 1961 година тој ќе присуствува во Белград на Собирот на неврзаните, на кој ќе биде поздравен како херој на деколонизацијата!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Добро им дојдоа бомбите и патроните што ги донесе Ѓорче.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Вели Лазор и потпирајќи се на раце се поткрева од земја, но веднаш потоа присетувајќи се дека дали навистина ќе му биде простено зависи од тоа дали тој ќе ги послуша Максима и Костадина, одново се отпушта на земја и сиот очаен вели А кај ќе го најдам јас Хаџи Ташку за да барам прошка од него?

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но јас спремив одмазда; тој ќе мора да работи на сликичките за мастики со Симпсонови за Топс. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

И таа му рече на Толето да не се кара со никого, а ако има нешто, да му кажат на даскалот, тој ќе се раоправи за нив.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

- ГРУТКА СНЕГОВА МИ ЛЕГНА ВО ДУШАВА И НЕ СЕ ТОПИ... АМА ТОЈ ЌЕ ЈА СТОПИ - И ВЕК ЌЕ ВЕКУВАМЕ... ***

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Во пазувите на ова бессоно утро Во падините на рајот вечен Жена метузалемски стара ми прорече: Кај што река има, таму тече Крвта на твоите незнајни предци А кај ќе видиш санта, глечер Таму нема вера, таму нема светци Тук кон зло те тера лик нечовечен И тој ќе зине муцка клета Вели – малку ли се трите Света?

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Од споредниот пат што подолу од свијок ќе се забуца во пролоканата стврднатост на царскиот друм, во неговата груба едноличност, се издвојувала врвица и, несигурно кршкајќи меѓу безимени грмушки со празни зајачки легала, се губела во дабов густеж во чија проредена 'рѓа се таложело мртво спокојство. По таа врвица се тетеравел Онисифор Проказник.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ние сме за да платиме, но тој ќе бара замена, човек за човек.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Немајте сомнеж во срцата свои дека Тој ќе се врати!

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Само тој ќе успее да не се заплетка во клопчето на писмото, само тој ќе ја дофати својата, благодетна нишка од преѓата на значењата; само тој е Христу подобен, оти ќе види.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Милан ќе им донесе некој нов деликатес за да ја разбие монотонијата на кашата што ја јадеа и тогаш тие ќе скокаат, а тој ќе ги прекорува поради лакомоста и ќе се погрижи секое од нив да го добие својот дел од специјалното честење.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тој ќе ги издвои следните најраспространети заемки: ќересте, градежен материјал (од персиски kereste); зајре, се употребува за означување градежен материјал, но и за храна, јадење, прехранбени артикли (од арапски zahire); тула, тугла, печена, фабричка цигла (преку грчки, односно латински tula); ќерпич, непечена, туку сушена цигла.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Од таа борба тој ќе излезе победник, уште повеќе што реформите во Македонија ќе ѝ дадат нејзе можност да се ослободи од туѓите влијанија и да го пренесе центарот на преродбата внатре во неа. *Прочитано на 3 седница на петроградското Македонско научно-литературно другарство „Свети Климент“ на 19 октомври 1903 г.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Дедо Геро си знаел оти тој ќе му се врати да му се одмазди и така се одметнал.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Ако му докаже на човекот дека Белчо е мирен и не апе, дека си игра со деца, тој ќе го пушти.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

На Божик ја завршил и му ја подарил на манастирот големата икона на божјата леунка пред која клечат сите балкански светци и војувачи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Костадин не се лути, не се развикува како што знаеше да прави, седи така облечен во неговите алишта, климка со главата ама лицето не го врти на кај неа, пак мирно го пушта својот глас, мек, топол и во него топла грижа дека таа навистина треба да си поспие да собере нови сили, а тој ќе бдее врз внучињата нешто да не ги нараси, да не се појави стаорец од некоја дупка и да се полакоми по некое носе или увце.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

КЕВА: Сега да пие, кога ни виси токмак над главата.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Некаде од Прилеп али од Битола, каде што живееја неговите подалечни сродници и каде што и сам имаше куќи и хотели или од Солун, од Софија, од Загреб, од Берлин, од Париз, од Лондон, каде што бил да ака, рано напролет, заедно со ластовичките, туку и тој ќе долеташе на Имотот и ќе довлечкаше со себе и една секогаш различна, но секогаш ситна и црномуреста граѓанка.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Му го подавам весникот на постариот зашто тој ќе му ги прочита сите некролози на другарчето од собата карши, со посебен акцент на годината на раѓање, за да му докаже дека: „Ето, и млаѓи одлазе!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ако не го сториш тоа, тој ќе се разлути, може да ти наштети, сам ќе дојде и до храната, гладот е посилен од него – го убедуваше старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

До него ќе идат наредбите од горе и тој ќе си го бере гајлето за сѐ шо ќе се наредуа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Орце неколку пати му изјавил на Гарванов дека ако неговите луѓе (извршните органи на ЦК што ги викале “терористи“ - егзекутори) се обидат да убијат некого од гемиџиите во Солун или во Велес, лично тој ќе одговара со својот живот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Карабуклијата е комшија на солунката, па и некаков вујко и паѓал, та белким и тој ќе изарчи некој збор на Петкова страна.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ја виде Ирена уште на влезот од училиштето, застаната заедно со четири други девојчиња од одделението.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Кога огнето ќе ја надминеше таа граница, тој ќе го распреташе и тоа стануваше пак онака тивко и затлеано, како питом, мачор.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А на казанчено секогаш ги имаат оние, златнине тацнички, да им се сневиди, со куп шарени топчиња сапун!321 Кој да знае дека шарени топчиња сапун можеле до толку да бидат смрт за вистинска љубов? ‌‌Токму во овој контекст штосот на другар ми дека и дечко му и тој ќе копнееле по венчаницата ја открива својата вистинска значајност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се сметало дека тој ќе ја брани честа на фамилијата и нормално, по сите обичаи на Западна Македонија, најголемите почести, по грешка отишле кај вујко ми, најголема слабост на баба ми.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Маргина 37 113 Бабата: Тоа му беше паметно, Џеки и онака беше дртав!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Овој „старец” ќе цица, ќе ја валка својата постела, ќе го носи името на предокот; оние од неговото старо поколение коишто сѐ уште се живи, ќе уживаат гледајќи како нивниот стар другар од ловиштата и битките мафта со своите малечки екстремитети и вреска; штом ќе проговори, ќе му ја наполнат главата со сеќавања за починатиот; строгата обука ќе го „поврати” неговиот поранешен карактер, ќе го потсетат дека „тој” бил гневен, суров или широкоград, и тој ќе биде убеден во тоа наспроти секакво доживување на спротивното.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Како што се приближувам кон човекот така сѐ повеќе го препознавам. Како да е тој, како да не е тој, ама тој ќе е.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Запознавајќи ја американската јавност со одржувањето на Второто заседание на АВНОЈ, каде што Југославија била "прогласена за федерација на слободни држави, со потполна еднаквост на народите на Србија, Хрватска, Македонија, Црна Гора, Босна и Херцеговина", тој ќе истакне дека тоа претставува "роденденска потврда, крај на нејзината слобода, еднаквост и суверенитет".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тоа е еден од темелните Хичкокови методи што тој ќе ги развие подоцна, во четириесеттите: грозоморното дело не смее да се покаже непосредно туку како се огледува истото во „голем размер”, во ликот на со- виновниот запазувач - постапка, заради која можеме да ја поставиме тезата за сродноста на Хичкоковиот и Прустовиот ракопис.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тогаш го облеа среќа, оти мислеше дека нејзините зборови значат големи дела и дека тој ќе биде оној што ќе успее и да ја изведе земјата од многуте бури на сигурна почва, во среќа и благосостојба.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Очите му беа жолти и слични на две пчели без движење.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Постоењето на штетата и околностите под кои таа настанала, нејзината висина и кој ја причи- нил штетата, ги утврдуваше стручна комисија на работодавецот, која тој ја именува – ако штетата не може да се утврди според ценовникот на работодавецот (чл. 107, ЗРО/03 – Пречистен текст); • се изоставија и одредбите кои предвидуваа дека одлука за надо- мест на штетата донесува работодавецот, односно органот што тој ќе го определи, а против одлуката работникот има право на приговор до органот утврден со колективен договор, во рок од осум дена од денот на доставувањето.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Неговите, Србите, победија и тој ќе биде нешто голем.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Сега, засекогаш тој ќе ги изуми и сите имиња, сите адреси, алегории.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Бидејќи токму животот, и покрај многуте други задачи, ја прифатил и одговорноста да ја храни таа ненаситница - смртта.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ќе му рече мама на Зоки: - Помогни ѝ, сине, на баба! А тој ќе одговори: - Нејќам!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Нив чавка им го испила умот. Тие се народни предавници! Помошта сме ние, народот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

И тој ќе ја бакнеше највистински, оти куклава од ден на ден станува се поубава, помила, поблиска до неговиот живот.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Среда Октомври Застани, почекај животот да почне да делува, тој ќе го направи своето.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Ако прегазуваме река, првин тој ќе влезе и ќе ја прецапа водата.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Тој ќе проведува часови и часови на рабинската конференција, а таа не е ни многу подвижна, ниту снаодлива во други места. Рабинот ги затвора очите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И сето тоа, жив оков во оков, се стеснувало и се ближело без доаѓам, немо; најпрвин ќе удреле едни и тој ќе станел несуштествување а тие слеаност во точка, и другите да доаѓаат и да стануваат дел на точката, сите - скорчавите костури, призраците со кациги и штитови и костурите со чекани.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И ми вели, Колку ти се тенки рацете? Погледни колку ти се тенки зглобовите.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Знаеше дека никој никогаш не ќе може да ги избрише сосема тие стапалки од снегот, дека тој ќе остане до крајот со нив.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Чекал и дочекал - се ближи часот кога тој ќе го каже зборот со четирите полни шаржери.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Добро утро ако му речете, тој ќе ви одговори оперски: - До-до-до-бро-у-у-ут-ро!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Меѓутоа, му ветил на Меклин дека тој ќе го вложи својот авторитет да им се стави крај на таквите активности.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Кога ќе отиде кај Ристоса, овој ќе види дека и тој навистина бил негов, ама се откажал од него и тој го избришал од своите тевтери, та и тој ќе го напади.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

А и учителот не го разбираш убаво, па тој ќе се налути дека не го разбираш, ќе земе прачка, и - рас-трус, ќе те шврка со прачката по прстињата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Во кривичниот процес (кој беше воден пред судскиот совет во состав В.Миновска судија-претседател, С.Михајловска и С.Петров), а и оштетениот Јакшиќ имаше свој полномошник (адвокат М.Петковска – поротници/членови) осудениот управител беше застапуван од својот бранител (адвокат В.Петров), а и оштетениот Јакшиќ имаше свој полномошник (адвокат М.Максимовска) кој, во завршните зборови, предјави имотно-правно побарување во вредност од 3.500.000 МКД (57.375 ЕУР) кое ќе го бара во друга постапка. ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Вака, кога Петко ќе стане поп, тој ќе си служи на „неговиот света Илија“ за здравје, за душата од татка му, од деда му Петка, од мајка му Трна, која одамна беше појдена кај мажа си и умрените дечиња, и така ќе ги користи и овие дваесет гроша што му ги плаќаше на поп Спира за секоја служба.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Денес е роденденот на мама, значи задутре тој ќе наполнеше пет години.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тогаш тој ќе ми каже за се она што ќе го прашам. Кога повторно ќе го видите.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Ја усвоиле и хетеросексуалната етика на еротското осиромашување, која лобира во корист на благотворноста на одрекувањето од сексуалното уживање.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тој ќе те земе, ќе скрши глава негде, и ти со него.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Осеќава дека тој ќе биде вечерва на ударот од тупаницата на Адема, но не знае зошто.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ако не го чекав, тој ќе се налутеше и ќе гракаше.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

- Простете, рекол тој Васко Тушев. - Ќе појдат душите на мртвите по мене, браќа мои ...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Подоцна за да им зададе „конечен удар“ на загрижените есперантисти, тој ќе ја напише книгата Есеј за природните и вештачките јазици (објавена во 1903 г. во Брисел).

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Србин сигурно заминал некаде напред и тој ќе направеше, ако Србин, кој за цело време зад него во мракот чекаше, не го фатеше за мишка.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Кој ќе го прашаше која е неговата мајка, тој ќе одговореше: - Мојата мајка е земјата македонска.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тогаш тој ќе ја скриеше зацрвенетата мама во своите цврсти гради.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Уште еден чекор, уште еден бескрајно долг чекор, и тој ќе се најде во пријателско шарско бачило, да дише меѓу ветрови испарување на овча волна и ненасито да се обновува со млако млеко, нем и тажен до денот на одмаздата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Директорот на установата има заменик кој го заменува во случај на негова спреченост или отсутност и го застапува во работите што тој ќе ги определи (чл. 33, ЗИС).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пустините и калифорнискиот песок секако дека најнапред предизвикуваат шок, но дури кога тој ќе мине настапува оној другиот сјај на патувањето, сјајот на претераната оддалеченост, неизбежната оддалеченост, бескрајот од безимени лица и раздалечини, или со одредено чудо создадени геолошки формации коишто всушност не сведочат за било чија волја, а притоа ја чуваат недопрена сликата на пореметувањето.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Сè додека човекот не го наруши миграторниот круг на движењето на птиците и посебно на јагулите, тој ќе може да остане среќен во секој кат на планетата Земја.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Во него, тој ќе напише дека Држиќ, токму во нашево време станал „личност за која покажуваат жив интерес не само стручњаците-историчарите на книжевноста, туку... го осмислуваат во своите творби и разни уметници: писатели, музичари, скулптори...

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Тој ќе рече: ќе напишам, јас ќе му речам: нема да пишуваш. ,Нападот е основен вид борба кој се изведува со цел да се уништи непријателот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

А тој ќе се тепа, тепа, па ќе го земе кандилото, ќе го запали, и ќе го клоца низ гумното.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

„Немој да ми дишеш во вратот!“ го туркаше кога тој ќе ја прегрнеше наутро, разбуден рано од сирените на прекуокеанските бродови кои во Антверп допловуваа некаде од Америка.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Формулата на Шефот во случајот на полицајката беше едноставна: Ема, заедно со Нинослав, ќе го води префрлањето на Илона, а специјална екипа што тој ќе ја испрати таа ноќ на граничниот премин Табановце, неколку часа откако Чехињата ќе биде пропуштена без да се евидентира во системот за гранична контрола, ќе открие злоупотреба на службената должност на полицаецот Јованче Крстов кој својата улога во нашата група дотогаш си ја извршуваше беспрекорно.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ако сакаш јави му се на дечко ми, па ако сака тој ќе дојдам со него.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Само ти ќе правиш намуртен суратот, како да не кандисуваш, оти којзнае дали пак тој ќе кандисат на толкав сума, како баеги пари сет.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе си играме и ќе ни биде убаво. Потоа тој ќе дојде кај нас...“

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Тие им се восхитуваат на САД и на Англија, се чини дека се особено заинтересирани за САД поради големиот број нивни луѓе кои живеат таму.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Да го изговориш тоа значи да признаеш дека ти и предметот на твојата љубов сте недостојни за сериозното сфаќање што му следува на мажественото достоинство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но тоа веќе ги надминувало нејзините можности и сега тој беше во постела во психијатриската единица.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Јас ќе го обложувам со киселини, со кромиди под носот, а тој ќе ми вели: - Отвори го пенџерено, затвори го пенџерено!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А тој — Јово со Цилета и со заштитата на знамето ќе остане на своето место, „Касаматова Тумба", и во случај таа да остане надвор од обрачот, што прирадно и беше, бидејќи беше одделена неколку стотини метра од Маргара, тој ќе даде оган в грб на аскерот и ќе го раскине обрачот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сеедно, оние двајца и да станале, без љубопитност за одамнешните судбини да го оставеле, тој ќе продолжел да преде со атрофираниот баритон за лично задоволство.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

За да се предупредат жртвите од едно секадешно востание, се изработи февруарскиот руско-австриски проект за реформи, вистина не совршен, но со договор оти тој ќе биде постепено раширен.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Рекол дека тој ќе го чува мртовецот и дека наутро ќе решат што да сторат со таа смрзната смиреност.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Кога тој ќе ја кренеше каленицата, ние машките на сет глас извикувавме: - Сурова, сурова Нова година!

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Тој ќе се врати, а јас ќе знам дека среќно си стигнал.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ако почекаш уште малку наместо ти него тој ќе те исфрли тебе. Овој стан е на оној што ќе се избори за него.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Видое, пред да излезе во партизани, беше момок кај нас дома и веруваше дека тој ќе ја земе наградата, му велеше на татко ми: Ќе одам во партизани, ќе ја убијам Виолета и ќе ја земам наградата.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Еднаш засекогаш тој ќе ја победи Мортенија.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Се сети: кога еднаш на еден свој пријател му рече дека науката не го занима, не знаеше - еднаш (во овој ден) тој ќе ја презира таа наука, еднаш (денес) стегнат во избледена кошула за опасни лудаци ќе почне да се плаши од затемнување на сонцето во својот мозок.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Но, во сите случаи тој ќе може да испука барем трипати.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ни на крај памет не можеше да им падне дека по патувањето низ цела Европа, токму таму, во таа земја, тој ќе се приврзе за девојка.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Блискоста на Сара и брат ми започна при нивната прва средба, уште во мигот кога тој ѝ се приближи во нејзината соба, благо подавајќи ја раката, а таа стана, обидувајќи се да ја одржи рамнотежата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој ќе биде вистински Турчин кога ќе порасне, извика Петре, тој ќе биде може вистинскиот ибн Бајко, а овој што го гледаат сега пред нив, хахаха, ќе биде тогаш само абу Бајко, така?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Помошта сме ние, народот. А народот е сила!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Да ѝ ги помилува образите и да ја бакне во големата уста.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Тој, со гулабот на главата, одеднаш се почувствува толку лесен што му се чинеше дека штом гулабот ќе замавта со крилата, тој ќе може да се крене по него.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Туку ќе се развардеа луѓето околу себе, а од нив, од Јована Акиноски и од придружничката негова - ниту трага, си заминале.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тука пишува: „Моли се на бога и тој ќе ти помогне...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога ќе одеше во вторниците во градот, Сандри како по навик, меѓу многуте скопски касапници, ќе ја одбереше касапницата на Илми за да намине кај него, а тој ќе се растрчаше да му даде триножник, нарачувајќи му на чиракот да донесе од чаршискиот кафеџија две густи, засладени кафиња.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Да бев хирург ќе го земев скалпелот в раце и ќе се радував кога тој ќе блеснеше со својата остра, заслепувачка светлина пред да се зарие во месото, во дивото, за да му покаже дека има подива билка и од најдивата болест.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Знаеш и сама - тој ќе не чека и во други вакви ноќи.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Отпрвин Тодор се порастревожи, но кога Толе му го изложи целиот план, а особено дека и тој ќе има некоја фајдичка од оваа работа, се прибра и се согласи тој да биде посредувач меѓу пленетите и арамиите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Зарем тој ќе ме остави мене на мака! — Никогаш!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- И нафрлете гранки над него. Проказник ќе отпее молитва. Ех, господи...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ЛУКОВ: (Со нагласен акцент на тоа што тој ќе го стори.) А јас пак...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Но, немирот ќе трае. Тој ќе трае, сè додека мелодијата не го дофати врвот. ***

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тој ќе е другар а ние - клинци. Нема правдина... Така се разотидовме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога тој ќе почне да ја опишува надворешноста на човека, тогаш почнува квазифантазијата или тенденцијата. (На Марфа) Од слаткарницата пратија сѐ?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Оној којшто еднаш ќе ги раздува сите тие моќници со кои сталежот мавта како врачевите со своите фетиши - неговите големи писатели, неговата Џоконда, неговите столови Луј XV, неговата убава граматика, неговиот изумрен стерилен јазик, целото негово купиште конзервирани мртовечки коски коишто ги потстава како уметност и култура - оној кому што ќе му успее да му дојде од газот до главата дека вистинската жива уметност, единствена, и вистинското инвентивно творештво се на негова страна, а не маскарадите под покровителство на министерствата, тој ќе го потисне алчниот сталеж.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Потоа, кога заведувањето ќе започне, тој ќе грабне со клунот едно жолто цвеќе и наизменично ќе го покажува и сокрива, изведувајќи ритуал специфичен за видот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Она што многумина го посакуваа а немаа сили да го сторат тој ќе го изведеше како на шега.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Она што сакам да го кажам на крајот од текстот е - оние што немаат што да му забележат на театарот како природа затоа што не го читаат, поарно и да не се среќаваат со него, односно нека им отстапат место на оние за кои тој ќе биде опомена.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- И тој ќе бара извештај! - му шепна Денко на Бојан.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И тој ќе шири некакви зарази!

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Пиеја чај. „Ве молам да тргнеме“, рече на крајот слугата, „зашто тој ќе замине“.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ни пред него ни зад него немаше ниту еден друг чекор и некои невидливи суви гранчиња под снегот одвреме-навреме потпукнуваа само кога тој ќе ги нагазеше.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Таа ќе го положи бебето на меката плевел.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Браќа, ги почитував венчалниот прстен и свештеничкиот благослов, не дозволувајте да умрам, туку поарно јавете му на татко ми кој живее в планина како старешина на племето, па тој ќе ви прати илјада слугинки да ги жртвувате.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Многу убаво! Невеста, па пијаница! Си се знае, ќе се наведнеш, ќе му бакнеш рака, тој ќе ти тутне една ’црвена’, ти ќе му ја дадеш на деверот и тој ќе ја смести во чанта.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

МАНОИЛ: Да, тој ќе ми каже! (По малку влегува Тодор облечен во комитска облека, со пушка во рацете)

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Ама во време на одморите бевме заедно во училишниот двор. Најчесто игравме брканица.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Не одговори. Чекаше и знаеше, веќе без љубопиност што ќе чуе, тој ќе продолжи.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Јас нејзе и реков дека писмена изјава не давам иако после дадов, по совет на правникот наш, другар Петре Бигата, кој ми рече дека тој ќе ми каже како треба да ја составиме.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ако му ги собуеш чизмите, ако го слечеш и тој ќе биде сметен човек. И сиромав.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Потопена прво во чоколадно млеко, па во етерични масла, па измасирана со крема која ја враќа младоста во кожата однадвор, за кога тој ќе чукне на врата двапати кратко и еднаш долго и ќе го стави клучот во брава, а рајберот таму кај што треба, ти, демек, да процветаш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Имено, Судот, со право, оцени дека оваа материја не може да биде предмет на уредување на подзаконски акт на министерот, бидејќи со ова законски дадено овластување се врши противуставно проширување на надлежноста на еден инокосен управен орган и тоа токму во сферата која, согласно изречната уставна одредба, се уредува само „со закон и со колективни договори“ (чл. 32, ст. 5 од УРМ/91). 56 т штрајкот, од свои средства, да им обезбеди надомес ок на плата за времето на штрајк на работниците кои учествувале во него (чл. 241, ЗРО/05); д) и, конечно, намалувањето на овие права се гледа и во сферата на прекршочните одредби: • за работодавачот, наместо поранешните две казниви дејствија (ако примал нови работници за време на штрајк или ако ги спречувал работниците да учествуваат во штрајкот – чл. 17, ЗШ/91) – сега постои само едно казниво дејствие, а тоа е она кога работникот кој организирал или учествувал во штрајк, организиран во согласност со закон, го стави во понеповолна положба од другите работници (чл. 264, ЗРО/05); • од друга страна, пак, порано беа предвидени само две прекршочни одредби за работникот (кога тој ќе одбие соработка со работодавачот која има за цел да се обезбеди вршење на минимумот работа што обезбедува сигурност на луѓето или кога неоправдано ќе одбие да изврши налог кој има за цел извршување на некои меѓународни обврски што ги има државата – чл. 19, ЗШ/91) – додека сега се воведоа три нови казниви дејствија: (1) ако синдикатот, односно здруженијата на синдикатите, не најават штрајк; (2) ако започнат штрајк пред спроведување на постапка за мирење, предвидена со овој закон, односно пред спроведување на друга постапка за мирно решавање на спорот; и/ли (3) ако во писмото за најава на штрајк не ги наведат причините за штрајк, местото, денот и времето на почетокот на штрајкот (чл. 266, ЗРО/05). 3.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Најмалку, во новата општествена средина тој ќе се чувствува не на своето место.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сите овие процеси се управуваат преку централни командни табли поставени во котелните објекти. Затоа во овој огромен комбинат, кога тој ќе биде наполно завршен, ќе работат само 700 работници.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Само еден понемирен бран на возбуденоста и тој ќе избувне искрен и слободен и ќе го урне во бездната она за што е дојден и што вака пристрасно го носи во себеси.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„The Casual Passer-By I Met at 3.01 pm, Philadelphia, April 9, 2007.“ Slought Foundation Online Content. [11 October 2007; Accessed 15 May 2008]. < http:// slought.org/content/11365/ >.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Тогаш тој ќе притрча, ќе го фати и право дома.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Партизаните, и покрај нивниот подоцнежен почеток во Македонија, претставуваат главниот фактор, практично, покрај непостоењето организирана опозиција.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Не знаеше како да ја скуси здодевната безработност.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

А сега умираше. Дали беше среќен?

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Освен за Костадина и за Бошета, за сите другите тој ќе остане тајна.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Неговата Мајка ќе го мине својот живот во чекање на синот во родната Галилеја!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Е, на! Па сепак можело да се случи таа да најде маж кога тој ќе биде под земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Секако тој тоа можел да го знае многу подоцна а тогаш само се прашувал: зад жолтите и ребрести костури како друг обрач никнува од земјата нов обрач, и сѐ така: обрачи, обрачи, обрачи: Турци, костури, пак костури со кациги, со штитови и со мечови, потоа сенки со чекани од камен; и пак некои други (кој можел да ги знае?) грпкавичави, со мали мајмунски глави, со дебели заби под кои се двоел надве арапски рунтавест орев или дебела 'рскавица на животно со сурлеста глава.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но, ако предходните денови го игнорирав фактот дека постои друга жена во неговиот живот, сега почнав да размислувам и за тоа дека постои некоја Евелин и можеби тој ќе продолжи и понатаму да се гледа со неа.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Кога тој ќе ја спуштеше раката кон ципите, та му ја тргаше велејќи: - Не!

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Подоцна во своите особени студии за лавиринтот тој ќе започне еден судбоносен експеримент, една апстрактна игра од испреплетени конструкции.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Во таква борба тој ќе беше меѓу првите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Да биде вреден за целото мое духовно царство, каде тој ќе живее како крал.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кога размислуваше брзо можеше да ги одбегне неговите удари: О'Брајан ја повлекуваше рачката главно кога тој ќе покажеше глупавост.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Да, тој ќе стори нешто, Јаков не останувал должен, ќе капне крв пред неговите нозе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Та тажен ли е живот клет; од денес полн со болки, низа крвава тој ќе е од солзи, преполн маки сет.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Иако почесто се среќаваа на скалите на зградата или во дворот, таа во почетокот не обрнуваше внимание на него, но со време, кога ќе се сретнеа, таа ќе го загледаше малку подолго, а и тој ќе ја загледаше малку подолго и тогаш автоматски се поздравуваа, како луѓе што им е непријатно молчешкум да се разминат.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Тито го уверил Маклин дека по изготвувањето на планот тој ќе им издаде наредба на своите команданти на теренот да ги преземат сите мерки за да се спроведе во дело планот во договор со неговите офицери на самото место, чија задача ќе биде да ги координираат операциите кои ги изведуваат партизаните со акциите на сојузничкото воздухопловство.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

„Сè што тој ќе побара од тебе во постелата и околу неа е најубавото што може да ти се случи... и не само ноќе“, им велат некои мајки на ќерките... понекогаш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тој ќе те продолжи тебе, не мене!

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тогаш тој ќе фрлеше еден поглед на едната и другата страна, кон Мама или кон мене, ќе ни намигнеше со нежност и ќе продолжеше, сведнат, со лицето кон земјата, додека небото му се загледуваше во грбот.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Исто како што нејзините поттици биле таму со првите зборови и со првите чекори на синот, така и нејзината благост дава трајна дозвола за неговата изведба – која тој истовремено ја изведува за неа, со неа и како неа (86).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И затоа: надбискупот од Кантербери беше инкогнито во Киев, да види што прават таму тие болшевици (не се шегувам).

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- И тој ќе ти остане тука многу денови сам и ни окото нема да му трепне, - рече Претседателот. - Ќе си остане, кога е ваков.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

На Велигден или Божиќ тој ќе ме разбудеше со првите петли, и одев свечено облечена, меѓу првите во црква на причесна.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Сѐ додека ќе има граници на Балканот, тој ќе биде клет, мила моја. – Еден ден, сигурно ќе се кренат границите, ама тие уште долго време ќе останат во луѓето.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Рече да го разбудиме чорбаџијата, а тој ќе го причека на патот.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Мислат ли тие, ги праша, дека тој ќе ја претвори својата соба в штала, а браќата Крловец со остар песок под кожата на табаните не смееја да погледнат во него повторувајќи еднобојно дека нивната соба е мала и за мачка.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ќе почнеш концентрирано да мислиш на некого, само на него и многу силно на него, што значи – ќе ги насочиш своите мисли да стигнат директно до него, и тој ќе ги прими нив, ќе ги чуе и ќе ти одговори.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Претставникот, кој сега е во Женева, е образован човек, по професија адвокат, кој зборува добро англиски".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

По цела ноќ, по цел ден, само не задевај го, тој ќе лежи до огништето или ќе се сонча на прозорот и ќе преде.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

КЕВА: Ама што мравка не може да најде, тој ќе најде, црна Нацо! Што го нема уште Спиро?

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Жал ми е што Оливие не е тука, но тој ќе дојде доцна, а вие сте сигурно уморна и сакате да си легнете.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Треба да знаете: кој се бори за слобода, не умира дома на постела, тој ќе умре во борбата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Зошто... тој ќе ти каже - одговори Евто и тргна неколкупати од лулето, се накашла и пак продолжи: - Утринава се собравме и решивме сите селани да ти помогнеме.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

„Па еве сега, се насмевна Марк, овде јас трачарам за него, а исто така, во одреден момент ќе го натераш и него да ти каже што мисли за мене“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Баба ќе се врати“ - извикав така што можеше да се сфати повеќе тага одошто радост.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Сметаше дека тој ќе биде оној главниот кој ќе ги одредува правилата на игра.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Потоа, кога тој ќе станеше од креветот, грифонот го следеше до вратата од бањата, таму седнуваше на задникот да го почека и се враќаше по него трпеливо чекајќи да се увери дека стопанот безбедно си легнал во својот кревет.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тогаш мислеше дека е подготвен да ги изоди сите дивини, само да биде негова, и му се чинеше дека секој збор што тој ќе го каже ќе биде премногу во аголот во којшто таа го притисна со своите зборови и го зароби во својата мрежа.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

А си мисли во себе: „Ако не зема и за Петка, тој ќе си мисли оти зе, та сака од моите да му давам.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Андон, ќе ја земеше ќерка му за снаа, но тогаш тој ќе си го дадеше и коњот и ќе останеше сам со сонливото куче што ноќе се дави во кашлица.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Со своите необмислени и пребрзи потези тој ќе долее масло врз разгорениот огин.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

— Јас вела во Брник да накачиме. Имам тамо светијован — Трајко Кралот, тој ќе не засолни во прво време — одговори Најдо.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мислеше: да ја фатам планината, па да видиме кој кому ќе плати, стар сум, а и окото веќе не ми нишани; да побегнам некаде – нема каде, а и ако побегнам, тој ќе ми плати со крвта на некое од децата; да седне да чека да биде што ќе биде – ни тоа не му се сакаше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Наутро, кога тој ќе влезеше во собата откако Ема ќе се разбудеше.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„Онисифор Проказник рече дека тој ќе ја тера кон Лесново. Неговиот имењак ќе се врати.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сега требало да не пребројуваат кој синдикат е поброен –тој ќе биде претставителен. - Што да се прави?...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Глупост! Тој ќе е удавен и нема ништо да рече. Само ќе лежи глекав и ќе гледа на две страни.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Само понекогаш по малку се исправал да види што се случува и се обидувал да повика некого, да поразговара, да каже дека мачењето е попусто, тој ќе умре, другите ќе умрат, по нивната смрт сè ќе е мртво.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- да го споменеме само следниот духовит пресврт: еден од јунаците се обидува од колаборантскиот татко да изнуди признание за неговото делување со тоа што ќе го излаже дека ја грабнал ќерка му (за којашто знае дека во тој момент не е во градот); таткото попушта и пишува нешто на лист, очигледно признание, и му го дава листот на јунакот, но кога тој ќе го погледне листот, гледа дека 154 Margina #22 [1995] | okno.mk на него пишува: „Жалам, но штотуку го чув автомобилот на ќерка ми...“.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

ЛУКОВ: Чекај. Појди и речи му дека ќе дојдеме со Ивана штом тој ќе се врати.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Неговото шмркање било густо, се мешало со чкртањето на сувите тркала; таквите луѓе му се одмаздуваат на оној што ќе ги навреди кога тој ќе заспие.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Како меѓу стотици илјади луѓе, тој ќе го најди син ти? - налутено ѝ подвикна преведувачот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Меѓувремено го обзеде едно чувство на радост што просто му го обзеде целото тело, наспано, одморено, желно да го прифати дневниот живот со сè што тој ќе му донесе.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ви оставив доволна храна, а што се однесува до Патрик тој ќе биде овие неколку денови кај мајката на Бетран, шро значи дека нема да има никакви обврски за вас.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

На каков начин тој ќе е учен од боговите роднини што му се редум сите да ги навјаса, на друмот благост да му постилаат!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Ќе чекорам со поднаредникот и ќе сум поднаредник во четата на смртта. Тој ќе е капетан.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

А, тука е и Реид Флеминг, „Најжилавиот млекар на свет” од Дејвид Босвел, кој штотуку излезе со последното издание на епот „Парталави богаташки”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

На кумот ќе му ја дадеш: а тој ќе ја пушти понатаму.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Решив да му кажам откако сите негови пенкалца ме изневерија и така можеби и тој ќе се обидеше, па заедно ќе се смеевме.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Дрвениот под скрцнува под неговата тежина кога тој ќе се пренесе од нога на нога.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Попот се тетеравеше кон вратата, се спровираше меѓу деца и глуви баби, најмногу такви до кои стасуваат сите селски настани, и пребрзо, во исчекување на нешто ново, испаруваат од сеќавањето; во тишината само тие, како што рековме глуви, не го слушаа попот кога рече дека утре и тој ќе купи револвер, чешки колтови се продаваат под рака, па нека го чекаат пак подло и недостојно во заседа.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Исто така, тој ќе ја запознае американската јавност и со фактот дека "Македонија стана земја на собир на интернационалното герилско движење, како прв пример на ентузијастичка балканска тимска работа", каде што "грчките, југословенските и бугарските војски настапуваат заедно во борбата против фашистичките окупатори, а нивната цел по војната е независна Македонија".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Ќе осамнит утре, ако бидеме живи, ќе собереш некој селанец, тој ќе бидит.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Позната е неговата изрека дека народот е како прашина која се движи како што тој ќе дувне.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не, никогаш не зборуваше за него штом тој ќе си заминеше.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Наоѓаше другарче од средно, комшија од маалата или братучед на баџанакот кој е високо поставен во партијата која има победено на изборите. – Алек, ич не се изненадив кога ми рече дека тој ќе биде директор на секретаријатот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Ме посоветува да останам на колата, болен сум, тој ќе се грижи за запрегата што ја водев од Кукулино.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Како што тој ќе ја присегне раката така жена ми му принесува друга чаша со вино и како што тој ќе ја испие така потечуваат матни загадени води што го преплавуваат Балканот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

А потоа, кога таа ќе дојде, кога ќе му се предаде и истовремено ќе го пороби, тој ќе сака само едно, веднаш, без понатаму да чека, без да губи ни секунда, да влезе во неа, да ја сака само така сè дури може...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Чувството за доживеаниот пораз уште повеќе го зголемува тоа што кога тој ќе сфати дека бил вовлечен во некаква битка, црниот човек веќе ја има свршено сета своја работа, па можниот набљудувач нема време ни да помисли дека некој некого нападнал.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ми се чинеше во тој момент дека од тоа што тој ќе изусти зависеше, се решаваше нашата судбина, мојата, на Ели и неговата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Пушти го и не терај инает. Кузе си е Кузе. И без да дигнеш рака на него, тој ќе каже.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Само тој ќе знае дека сега внатре нешто му гори, му причинува често сладосни тревоги, но и го гони на луди помисли.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Без надеж дека тој ќе и се врати останува таа осамена и грда и се убива со отров, во истиот миг, гонет од љубопитност, тој да го отвори ковчегот и од она што ќе го види да се споулави, веднаш оп скок на својот коњ да се најде леденоок во прегратки на смртта.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Во уште една куќарка, малку подалеку, повторно заѕвони телефон како некој да знаеше дека тој ќе мине покрај неа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Во секој случај, си мислеше, ако се согласи да му верува, го има потребниот податок, то ест дека никој не е скриен во шумата, како што се соменва, то ест дека нема кој да го нападне оттаму в грб кога тој ќе нападне на Имотот?

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А јас морав цело време пред него да одам ’гзеечки, за тој, главниот, да биде прв и најважен, па, кога тој ќе клекне и снимателот клекнува, за да биде „у рамнина“ со него; и сè така до крај, кога цела сала му аплаудира ’ко на херој додека со плунка ми лепи и мене на челото банкнота од која боли глава!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Па тој ќе заспие, па после ќе блада, а јас стојам над него, јас слушам, слушам... сѐ слушам што блада...

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Засега преку Петрета ќе одржуваме врска и тој ќе ви определува задачи ...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— Како коџабашиата и азите шо се — објасни Гуцето. — Тој ќе биде главабашиа на селото.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во самарчето на Дорча ќе му однесеш многу важно писмо, а тој ќе ти даде одговор. - Разбирам, друже команданте! - одговори Трајче.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Но иако не ја задржи, тој ќе си ја прави „честа“ и ќе ја укрилува и неа, и сите домашни. Од тоа поарно каде?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ако сега, во најтешките моменти, го напуштиме, тој ќе ја изгуби таа вера во себе и ќе го вратиме делото за пет стотини години назад.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Камилски беше посебно импресиониран од овие два посебни збора, всушност, синоними, коишто со издиференцирано значење се употребуваат до денешни дни.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Жителите на Шумшул- град молчеа.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

А таа се движела чудно згрбавена над леите во кои ќе сади арпаџик или лук и, иситнувајќи ги секаквите грутки ѓубре со прсти како со грибло, ја риела земјата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Треба да знаете: кој се бори за слобода, не умира дома на постела, тој ќе умре во борбата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

— Не, не! — паша ќе бидеш ти и така веќе те крстиле Паша.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Со неа, босоног, само на ниски налани, небричен, нечешлан, распавтан, преку целото лето акаше по ридиштата низ гората, во полето низ нивите и низ бавчите, и надвор од Потковицата, низ мртвиците и низ блатата; во една голема кофа собираше треви, цвеќиња, инсекти, гуштерици, жаби, птици, ситни животинки, и пак рано наесен, заедно со птиците прелетници, откако ќе присобереше нешто од приходите на Имотот, и тој ќе исчезнеше со госпоѓицата негова.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Баш ми е драг Барак Обама! Многу сакам кога ќе се појави така некој аутсајдер, па сите фаворити ќе му се смеат, а тој ќе си тера по свое и на крај ќе докаже дека е фаца, а сите други ќе испаднат магариња.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

-За каков ќар ми зборуваш, бре будала еден? Тој ќе ме чини повеќе од вредноста на увезеното злато.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

— Ама и тој напред ќе тргне утре на кашлата во Витолишча — пак Марко вика.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ако не а земиш ти, тој ќе и најде поарно место, токо ние родителите добро ти мислиме, та му дадоме збор — заврши Куле со советувањето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Му допушташе на пламенчето да се распалува до една висина до која тој ќе посакаше да го распали.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ете што ти е тоалетното креденче... Тоа кремчиња за лице и дневни шампони.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Секогаш, после процесите, тој ќе му дадеше по две-три банки, а по окончуваето на процесот во врска со случајот на солунецот Раде му даде цела стотка бакшиш.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Во одаи китни слуги цвеќа носат Принцот се роди, принцот славен Во дворецот кралски тој ќе биде главен Кралството ќе цвета со години на век.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Неговиот чир ќе исчезнеше.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Биди жива и ќе видиш колкави муда тој ќе му покаже на светот!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сега овој зрак ќе ме памети и мене и тој ќе ни биде на сите наш заеднички епитаф...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Имено, со Законот за заштита и спречување од дискриминација, во глава V – Постапка за спречување и заштита од дискриминација пред (специјализираната) Комисија за заштита од дискриминација во чл. 25 ст. 2 се предвидува дека: „Со претставката лицето поднесува докази и факти од кои може да се утврди актот или дејствието на дискриминација“, со што јасно дава до знаење дека во ваков случај работникот кој ќе се реши за вонсудска заштита од дискриминација самиот ќе мора да ја докажува основаноста на нееднаквиот третман кон него од страна на работодавачот, бидејќи освен фактите, тој ќе биде должен да достави и 16 2.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

а) Во делот на материјалната одговорност на работникот, односно надоместот на причинетата штета, симптоматично е тоа што со ЗРО (2005) се избришаа трите члена кои подетално ја регулираа процедурата за утврдување и наплата на штетата: • веќе не постои експлицитната одредба која предвидуваше дека работоводниот орган, или органот што тој ќе го определи, покренува постапка за утврдување и наплата на штетата.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Одеднаш, еве го, тате влезе, а мене здивот ми застана, како ли сега тој ќе го протолкува сето ова, многу се плашев од него.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Само да ми се чини оти, еве, сега, овој час, тој ќе излезе пред мене со раширени раце, готови да ми ги стави на рамената, да ме земе со себе...“

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Секогаш кога таа ќе речеше нешто, тој ќе се свртеше и ќе ја погледнеше, но без да ја прекине работата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Самиот ги избира жртвите што наумил да ги усреќи, самиот тој ќе одреди кого ќе го поплука, а кого ќе го фрли и во шепите на смртта.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Како да се изживува со нејзината помамена немоќ, тој ќе ја седнеше в скут, и шушкајќи ѝ во увото, се истураше во неа, безобѕирно туѓ.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Мајка ми велеше, Тој ќе мисли на некоја жена и кога ќе легне на смртна постела. Затоа таа му се враќала.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Овде Горѓи го насрчи Толета да го продолжи својот арамилак и му вети, ако има некогаш некоја мака нека го побара него, ако излезе одовде, и тој ќе му помогне со што ќе може.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тој ќе речеше: „Не сум затворен, Танаско, туку угорници... Големи угорници врвам...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Не знам кој е тој, но ќе знам штом ќе го видам, и тој ќе личи на нешто, и нема да се курва.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој ќе продолжи да ве штити подобро од стариот, кој беше стар и немоќен! - го продолжив разговорот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Исповедал други, ќе се исповеда и себеси, ќе се ослободи од тежина што го јавала триесет и една година, значи од смртта на деведесетпеттодишниот Лозан Перуника, потоа ќе појде утре со пленетиот машингевер кон слава од која огнено ќе прснат легенди и идни спомени.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Само уште миг трпение и тој ќе знаеше каде стасал.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Кој нема, дај му на заем и тој ќе ти плати, со фајде ќе ти плати. Разбра ли!

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

И тогаш без лелек и солзи оставила деверите да ја одведат до вдлабнатината во ѕидот на кулата: чунки и самата знаела дека мора да умре, барем можела да се воздржи да не плаче.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Машини, плугој тој ќе ви даде, дајте му братски рака, нивата наша молитва нејќе а труд - работа сака!

„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)

Како згрчена дланка ќе го сокрие во себе. а тој ќе знае дека акордот е сонуваната болка. тој акорд треба да остане таму, под клуч, в самица. никогаш повеќе луѓето да не сонуваат ножови, никогаш повеќе да не го чујат чемерното крцкање на прстите, стиснато околу неиспеано грло.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Дали и самиот тој ќе чуе кога Шишман ќе му одговори?

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Седевме во паркчето на нашата клупа. Го чекавме Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

-Старче, да се напиеме од водата! – рече, чекајќи дали тој ќе го прифати предлогот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Првите денови, кога нешто ќе спремев, и ќе ставев на маса, тој ќе ја земаше својата чинија и ќе се повлечеше во собата, или пак ќе јадеше отпростум, свртен на некоја страна.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Кога некој човек ќе ми се допаднеше на прв поглед, редовно по неколку дена ќе откриев толку работи што не ми се допаѓаат кај него и се плашев дека тој ќе помисли дека го сакам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Но, на истиот начин, како во старите времиња, еден ловец може да нацрта успешен лов на бизони на yидот, со надеж дека тој ќе се реализира.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Голем број геј- луѓе денеска се изгледа решени да ги подражаваат и да ги репродуцираат ветвите, регресивни општествени вредности на хетеросексуалната култура: семејството, верата, патриотизмот, нормативните родови улоги – она свето тројство на Kinder, Küche, Kirche.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Андон, ќе ја земеше ќерка му за снаа, но тогаш тој ќе си го дадеше и коњот и ќе останеше сам со сонливото куче што ноќе се дави во кашлица.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Знаевме, проклет да бидам, сите веќе знаевме, од искуство, штом стриче Силе некого ќе отпише од животот, чекај си нешто најубаво, тој ќе ти живее потоа уште сто години.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

А да ти кажам, кога тој ќе почне да вежба со труба од тие негови школски нотни книги, музиката воопшто не е за слушање.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

На испитаникот му се сугерира дека во часописот се наоѓаат рубрики и статии коишто тој ќе треба да ги оцени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Простете, им пришол Васко Тушев; очите сѐ уште го болеле - ја слушал во ноќта својата песна, со разденувањето ја заборавил, останала пустош во душата; еднаш, во некоја друга ноќ, ќе се сретне со сенката на својот мртов баџанак и пријател, те чекам, дојди, ќе му рече таа сенка, и тој ќе ги подаде рацете кон сите сеќавања на својот живот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Полека ги отвора очите. Иако е доцна, не спие.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Пермисивноста која ги пречекорува цивилизациските конвенции повеќе го злоупотребува либерализмот отколку што го спроведува, бидејќи во една точка тој ќе мора да се заштити со драстични мерки.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Кога тој ќе дојде, ќе види дека резето на портата од надворешната страна не е ставено, а портата не се отвора, ќе се сети дека овде нешто не е во ред.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тој ќе ти ги купи дрвата и ќе ти најде сол.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Директорот на установата е лично одговорен за законито, правилно и навремено извршување на функцијата на установата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во политичката анализа за расположението на народот во Македонија, тој ќе истакне дека „поголемиот дел од цивилите ги имаат почувствувано ударите на војната и сега се подготвени за формирање сопствена влада.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Дора со комплетот си играше жена-мајка и му готвеше на мажот кога тој ќе се вратеше од работа, ако Ники дојдеше на гости за да си играат.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Вели, тој ќе дојде да ме посети.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Сепак на една од двоколките, на својата, лежел истоштениот малодушник Неделко Шијак.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Сестра ми и јас се мрштевме, а тој ќе се насмееше и ќе речеше - Вангел одамна не ви раскажал за бонбончето?!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

А тој ќе пее: мајка ми ја нема и јас ја барам зад времето!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Без придружник, сосем голо, под срп сребрен, под свод китен, Развеселен Рокамболо Во кулата стана жител.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Види, ваа есен шесседум свадби се сториа, на петте он беше клинкач. My иде од рака на човекот, си го испекол занаетот; и ако и е за мажење на жената и ако не и е, тој ќе а маѓепца и, еве ти, попе Трајко, свадба, еве ти лиричка, врангичка, а негде, лебами, и по дветри.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Не дека посебно настојував, така ми идеше денот со него да го започнам со мали нежности, со божем случајни допири, со детинесто поставени прашања на кои самата си давав благоиронични одговори по што брвнував во смеа, на што тој ќе речеше - денес да се плати струјата или така нешто, и ќе ме оставеше да стојам со отпуштени раце во ходникот додека звукот од лифтот не ми потврди дека веќе е долу, и дека треба да се чека дури утрешниот ден за нов обид за остварување на онаа блискост што се сведува на радост што ете, на овој свет сме заедно, оти она што повремено нѐ зближуваше ноќе, беше само страст, дива и мрачна.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ќе му тропнеш, тој ќе почне да игра и ќе го ставиш на тепсијата.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Во однос на расположението на народот спрема сојузниците, тој ќе истакне: "како и на целата партизанска територија, и овде народот гледа на Русија како кон водилка.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

За Шишмана не се плашеше; кога ќе му тропне третото камче тој ќе искочи како откачен од федер. Штом го чуе да падне.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

-Ако си добар со сомнежот, тој ќе биде мирен, нема да ти напакости, нема да ти стои на патот кон твојата цел! – се смешкаше старецот, под мустаќ, бидејќи го надитри својот соговорник.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Длабоко во себе, знаејќи го табиетот на Долгиот, беше сосема сигурна дека и тој ќе се сложеше со нејзината одлука.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кај сите и тој ќе каснеше, има. Или, машка работа, заборави?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Звучи некако логично, но... не, тој ќе се навреди и веднаш ќе нѐ убие.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Неговото раскажување се ближело кон крајот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пред тоа им рекол на другите да сторат онака како што мислат дека ќе е најарно, тој ќе оди да клечи пред студено позлатениот исток, да се моли за мртвите, за нив, за себе, сам и осаменички да ја доизградува верата во себе, не онаа кон небото туку онаа што ќе ги доведе до целта, не со патила да го купуваат правото на живот и не да живеат за да сеат и да жнеат патила - мажи се, не сенки со начнат разум и не покорници пред бабуњосаноста на проклетството.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Најстариот меѓу нив, Симон Наконтик, со чувство дека е најповикан да ја мери правдата, веќе стоел со крената глава помеѓу пркосниците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Младичот беше задоволен и често повторуваше дека ова ќе мора да им успее, му објаснуваше дека ги притиснале в ќорсокак луѓето од монополот, го извеле тоа многу добро, а за она му рече дека тој ќе мора да си однесе и нешто дома, таа пролет; тој веќе беше почнал да се подготвува за одење в село.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А вие помалку ќе се јуначите кога тој ќе биде тука.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Тој ни е водач, треба да се почитува, па игрите започнуваат според неговиот предлог или во краен случај - кога тој ќе се согласи за некој наш предлог.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Во едно интервју од 1978 пак рече: “Кога би ми рекле дека вечерва ќе умрам, мислам дека би се чувствувал мошне среќно”.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но тој кога се здоби со ореолот на тиранијата сѐ повеќе се оддалечуваше од народот опседнат од метафизичката идеја да се овековечи во историјата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

— Најпосле си заклучи и си вели со умот: „Се виде, таа, џанум; тој ќе биде, крив, слеп“.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Да, тој ќе стори нешто, навистина. Лицето му било како полеано со варено зелје.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Утре и тој ќе донесе од дома... нека има повеќе.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Понекогаш се запрашував: дали првиот поттик да му предложам на брат ми да се запознае со Сара беше ужасот од онаа помисла дека тој ќе го побара телесното задоволство во некоја од оние улички, доколку не му се случи вистинска љубов?

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Колку помалку имаш секс, вели таа етика, толку тој ќе има поголемо значење, а она што треба да го посакуваш над сѐ во сексуалниот живот не е задоволството, туку значењето, значењето за сметка на уживањето, односно значењето преку исклучување на уживањето.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

По описот на ликот Толе разбра дека тој ќе биде оној што го гледаше утринава пред кулата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— А сега, — рече Толе, — нека ви е честит новиот уќумат и шо има — да има, тој ќе ви суди и пресудуа, никој нема да оди ни кај бег, ни кај кајмакам, ни паша.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Еднаш ми рече: кога си човек-на-човек со Енди, сѐ е во ред, но кога си во група, Енди веднаш прави натпревар помеѓу луѓето, а тогаш тој ќе се извлече од тоа и ќе почне да набљудува што се случува.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се мачеше да го сметне од себе сето време додека продолжуваше да се мие со снегот пред вратата; се мачеше да го истрие од своето лице неговиот млак допир додека притискаше со белата грутка по слепоочниците и по густо обраснатата брада, а кога не успеа, во него остана знаењето дека вчерашниот ден мораше да ги остави по себе сите свои трагови и дека тој ќе мора нив уште долго да ги носи.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ако жена му го подбуцнела, тој ќе го направел тоа.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Уште есента дојдоа грчките андарти (кои пред две три години ги поклопија селата: Градешница, Будимирци, Старавина, Бзовиќ и Груништа, оние каде што Толе паша собра најмногу востаници на востанието за да го брка Турчинот) на манастирот свети Илија во Мелница и ги заклаа сите петмина момци со десетгодишното дете на маѓерот Стојка, оставајќи го дедот Сталета сам во неговата кула, откако им вети дека и тој ќе се погрчи и ќе им помага во нивното „свето дело".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кога се работи за училишна задача, тој ќе мора да напише нешто.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Од малечко го имаше одгледано на реце, заедно спиеја, заедно шетаа, го учеше да го наоѓа кога тој ќе му се скриеше, го учеше да моли, да „служи“, да скока по предмети што ќе му ги фрлеше, да препливува преку реката, да скока преку ограда, да душка по зајаци.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Доаѓаа и девојки, и ние се правевме важни; најпрвин тој ќе ја извозеше целата патека за рекордно време, а потем јас ќе возев на едно тркало само на рамниот дел од патеката.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И кој е тој? – Дојденик од туѓа непријателска земја, згора на тоа и емигрант! Тој ќе ни кажува! Емигрант!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Еден од нас ќе му жугниме на Мачникот во Пчишта и тој ќе не најде долу Караџова.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во најлош случај, таа од галеријата со другите ќе замине на вечера, а тој ќе нарача да му донесат нешто лесно во собата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Девет месеци подоцна, тој пишува: "125 делегати на Антифашистичкиот совет на националното ослободување на Македонија се собраа во Битолскиот манастир на 41-вата прослава од историското Илинденско востание и се конституираа себеси во врховно законодавно и извршно тело на македонската федерална држава".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Што се однесува до другите промени во сферата на престанокот на работниот однос по пат на отказ, во периодот 1993-2003 беа воведени и следните три подобрувања: • прво, давањето писмено образложение за причините за отказот стана задолжително (чл. 5, ЗИДЗРО/97); • второ, во април 2003 е пропишано дека, во случај работникот да поднел приговор против одлуката за отказ, тој ќе има суспензивно дејство т.е. ќе го одложи извршувањето на одлуката за отказ, сѐ до донесувањето на конечната одлука по приговорот (чл. 8, ЗИДЗРО/апр.03); и • трето, исто така во април 2003, должината на времето за задолжителното известување на работодавецот, дека работникот е отсутен од работа поради болест или оправдани причини, е продолжена од 24 на 48 часа (чл. 7, ЗИДЗРО/апр.03).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но, можете да сметате на тоа дека алчниот сталеж ќе се брани.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Дури беше силен моливот - тој и душата своја ја пресоздаваше во значења и знаци и тој тоа го правеше со големи пориви, со голема жар: уште недозапишан претходниот - тој од твоите усни го читаше и поземаше веќе наредниот збор, го обликуваше покрај другите и им го оставаше во наследство на времињата и незнајното.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Ќе го следи неговиот глас и ќе го најде на брегот до огромна пастрмка, дваесет-триесет инчи долга.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сакам нешто да ѝ покажам. А тој ќе одговори: - Нејќам!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Тој ќе запаѓа, а снопот куршуми повторно ќе го крене и ќе го врати.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Читаше бавно со мек глас, од голото теме.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Беше женет, му ја видов бурмата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Впрочем, авторот не ја излажа. Иако, потоа, се виѓаваа ретко, кога тој ќе навратеше во Битола или кога таа ќе дојдеше во Скопје, сепак битолската перјана авантура на авторот траеше прилично долго време.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Марија не претпостави дека тој ќе бара од нив да остане уште извесно време.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Едната камера ја снима статијата што се чита, а другата го снима погледот на испитаникот, т.е. каде му е насочено вниманието.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

ЛУКОВ: Одведи го, господинов... Тој ќе ти каже каде. (На Христов.) А Вам...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Тој ќе се искиваше во дланките тресејќи ја главата како да клука, ќе ги избришеше темните танки усни и одново ќе мрднеше со ретките веѓи.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Имено, се работи за поволноста пра- вото на паричен надоместок да се добива до повторно вработување, или до настапување на некои од основите за престанок на ова право, како и за поволноста, во случај на повторна невработеност на одре- дено лице, при одредувањето на времето за кое тој ќе прима паричен надоместок во стажот на осигурување да му се пресметува и време- то поминато во работен однос пред последно-примениот паричен надоместок (чл. 71 и 78, ЗВОСН).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тој страда заедно со обвинетата, ако ја осудат, тој ќе умре од тага!..

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Јастребот е твојот сомнеж, кој не смееш често да го будиш во себе, биди претпазлив со него, тој ќе биде кроток.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ете го, и тој ќе сјоди кај Петрета и Трајка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Непријател кој тој ќе го надвладее само преку запознавањето.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Врз база на информациите на британските воени мисии тој ќе истакне дека “словенските елементи во областа стануваат многу актвни за автономна Македонија вклучувајќи ја и грчката територија“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тој ќе те удира, а ти ќе се превиткуваш, ќе потсинуваш, ќе се собираш копец во вратот и во срцето, ќе ја собираш устата, ќе ја собираш раката и, примижувајќи пак ќе ја подаваш.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Душата толку многу ѝ зашто знае дека ако не успее да го стигне Еда, тој ќе се најде над езерото сам, а таа сама, без негова помош не ќе може да се искачи.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Чоколадите што му ги даваат на братчето ќе ги згорчува секогаш, а потем пак ќе ги прави слатки и тој ќе ги јаде.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Со најновиот позитивен развој на настаните, Јакшиќ се надева дека сега ќе се повтори граѓанската постапка 11 и дека овој пат правичноста конечно ќе победи, а тој ќе биде во состојба да ги подмири долговите кон своите роднини и пријатели кои ги создаде овие години за да го спаси видот на едното око, а и да добие средства за да може да отиде на операција за, со помош на трансплантација на рожница, да го поврати видот на окото и како порано да биде нормално способна личност.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Јас станав новата мета иако ни првата не беше доработена, тој наизменично сакаше да игра со двете, а Лима непречено ги губеше нервите и ја јадеше самодовербата кога тој ќе се свртеше со своите игриви очи кон мене.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Кој ќе плати, тој ќе игра на танец!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ако е од селските, ќе го префрли во некој булук од комшичките села, било Полчиштец, Клинчанец, па тој што подалеку да ги префрли некаде во Градишки или Галишки булуци, да им се загуби дирата, a отаде тој ќе му префрли други по тој пат спечалени.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Му се чинеше дека е така студена само кон него.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Гледаш ли, тој ќе ми даде пари за да отпатувам и за други работи, а ти привремено ќе се преселиш кај неговата сестра на село.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Но и неговата душа се извивала во некаква празнина - тој ќе патува, а кога таа душа ќе отпатува еднаш, ненадејно како и другите души на луѓето од тоа парче на прегазениот Балкан, тој веќе не ќе патува и ќе ги заборави сите патишта на овој свет.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Знаев дека тој ќе ни го обели образот”, вели Аптовицер со својот карактеристичен стегнат глас, расположено удирајќи со прстот по весникот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На небото бел срп светка, ѕвезден овес тој ќе жнее.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Но исто така тој ќе нагласи: “тие ја сфаќаат неопходноста да бидат член на силна федерација на југословенските држави.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

„Остави го за секунда,“ тој ќе рече. „Ова мора да го видиш.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој ќе стави машини од кои како по ривер ќе течат пари. Само долари.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Трет од Јаковиот род, Никанор Набожник, самоповикан псалтик, таен учител, неграмотник во лита мантија, всушност пребојадисана дервишка антерија, со секира му исекол рака на некој Черкез, џамбаз и измамник, и избегал на планина, таму по еден Божик да го расчеречат во свадбарски занес прегладнети волци.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но каде и да одам, тој ќе ми биде зад петици.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Ќе исчезне, и тој ќе ги отвори ширум очите да го види животот.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

И сенката му се сопнувала по нерамнини. И токму таа сенка како да го задржувала да се оддалечи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А ти многу добро знаеш дека тоа што тој ќе го намисли и ќе го стори.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Потоа, ако таа започнела нешто, тој ќе го довршел.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Се кладам, дека тој ќе се појави во smoking, како што беше кај Вишневските.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Некој друг? Нема друг! Значи, тој оди? Тој ќе оди.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

„Па, почна, тој не сака никој со тебе да биде толку близок како што е тој.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не може секој. Понекогаш, попусто е да мислиш на некого.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Тој ќе биде твојот одговор. Разбра?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Најзадоволен бев кога ќе успеев да направам некоја потполно ледена, “несвесна” слика. (...) Де беше доволно добар пријател со Џаспер и Боб, затоа мислев дека тој ќе може да ми каже нешто што ме мачеше доста долго: Зошто тие не ме сакаат?

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ете да кажеме паунот - фрли му на шарениот опаш кал, тој ќе го искине перцето.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Не знам, и мислам дека никој никогаш нема да знае, едноставно затоа што смртта е најтаинственото од сите човечки незнаења.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Каков е начинот на кој тој ќе дојде до некаква позиција во општеството?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Бомбата ја држеше Васе и веројатно тој ќе ја протне внатре.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

ПОЦКО: Ајде бре, прљаци, целивајте рака на кумот, зашто тој ќе ве венча!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

А, синко, бев и многу убава, во секое време ќе му запеев и тој ќе уживаше во моите песни.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Така, на 3 јануари 1941 година, агентите на ДХ42 го известуваат СО2 дека „Иван Михајлов, кој сега се наоѓа во Унгарија, стапи во контакт со мене, со сугестија дека тој ќе одреди неофицијален претставник во Лондон за да ја известува Британската влада за македонското движење.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

И штом ќе ја кренат коњите опашката тие се стрчнуваат, со подлетнување, и од изметот ја колваат зопта. Кој ќе биде побрз тој ќе превари.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Токму во нејзината сенка, под нејзино покровителство и преку идентификација со неа, настраното момче кое ѝ е, ете, син добива поттик/забрана да се воздигне до сопствената општествена и субјективна дејственост – односно, да изведува – и со тоа му се овозможува да си го обезбеди, неизвесно и малку веројатно, сопствениот идентитет, сопственото несигурно и провизорно место во еден ненаклонет општествен свет. ‌Во контекстот на Циганка, Милер може да тврди дека мајчиното отфрлање на ќерка си и мајчиниот обид да ја преосвои сцената за себе на крајот од мјузиклот предизвикуваат особено обессилувачки и разорен шок кога се гледаат од гледиште на момчето чиј сопствен пристап до изведбата првобитно го дозволил ликот на мајка му – мајка која своевремено го навела да верува дека, преку неа, и тој ќе може да си има место.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Ете, Петре уште може, уште цеди од снагата, ама и тој ќе се снеможе, ќе седне со нас - вака згутавен.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

ЦОНКА: (Се крсти.) Бог да го прости, кумот!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

— Токмо така, Илија. Ете, јас ќе забораве најважното да го кажа — одговори Толе и пак почна. — Ете го најглавното, Илиа го кажа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Или тој ќе пројури со своите јаничари на коњ вранец, како ветер што ја мете калдрмата, а притоа со стружење ѝ ја вади душата, ѝ ја корне?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

ВЕРА: Аљоша, ти се плашиш дека тој ќе се провре ваму заедно со другите?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Римскиот папа изјави дека “ако со тоа не се прекине”, тој ќе замине во пустина.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ако отидеше во медицинското училиште, татко ѝ ќе можеше да верува дека конечно заборавила, да заклучи дека е здрава и цела, и тој ќе можеше да спие без пилули.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Многу знаеш, Спиро. А со Мечкојадовава кола ... А?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тие ќе ги креваат опашките, а тој ќе ги крева рацете.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Чоколадите што му ги даваат на братчето ќе ги згорчува секогаш, а потем пак ќе ги прави слатки и тој ќе ги јаде.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Очите на адвокатот горат, образите му пламтат, во гласот се слуша солза...

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

А Никола? Тој ќе излеташе од радост и само наредуваше: - Дај ваму ока топла и лута ракија!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Мирче се позамисли на предлогов, но кога Толе му рече дека и тој ќе има дел во парите што ќе се добијат за бравите, си помисли во себе: „Стопанка му.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бев многу среќна кога тој ќе ме бркаше мене.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Другиот чекорел крај неговата двоколка и молчел.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не се вртам кон чинијата ориз, но знам: и тој ќе скисне како и млекото вчера.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Орде рече дека тој ќе му ја отстапи својата кушетка, а за да не им биде тесно на двајцата, тој ќе оди да спие кај некои другари, има каде.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Понекогаш ќе го прашаше питропот Танаско: „До каде си, Арилко? Ќе завршиш ли скоро?“ Тој ќе одговореше: „Господ знае, Танаско“ и ќе ја затвореше вратата.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Сега ќе видам дали и тој ќе се почувствува како мене.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Преку претставниците на озлогласениот режим, во секој миг, кога албанските собеседници се обидуваат да го понижат (или да го придобијат) во сугестивното присуство на нивните ликови, тој ќе открива извори на моќ да се противставува.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Ќе го стасаат волците осамникот и ќе го нападнат, тој ќе заколе еден или два и ќе им избега.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тогаш всушност и сфати дека навистина таа и е причината поради која тој ќе се зафати со учење на јазик, па се посрами пред себеси.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Не е чудо еден ден да му стане таа животна другарка на еден од двајцава млади труженици на палетата, доколку тој ќе си ја затврди мислата дека во неа нашол суштество што ќе го разбира и што ќе знае вистински да го цени неговиот талент.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

А тука беа ридои голи и долу Човек пеејќи ги успиваше лилјаните в поле И жени стоеја до Светото дрво И редеа: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со божилакот И ќе ги победи сите болештиње и води.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Ќе види некое пиле да го прелетува и тој ќе рипне, ко потполошка, потплашена и ќе трча по пилето.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Е, а ти удри го по око, тој ќе ослепи.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Од голово мое теме безброј букви што ги китат тој ќе чита.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Се плаши да разговара со него за ова, зашто тој ќе смета дека е „неблагодарна“, после сè што сторил за неа.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ти ќе офкаш, а тој ќе врти со чизмата и ќе ти ги меле прстите под стапалото.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ти тогаш му ги тегнеше мустаките, се разбира не на татко ти туку на мачорот, а тој ќе мјаукнеше и ќе избегаше дури на багремот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Помошта сме ние, народот. А, народот е сила!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Дишеше тивко за да не го разбуди Даниел бидејќи тој ќе го откриеше туѓинецот на креветот со нив.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

СТОЈЧЕ: Баче Јован повеќе го сакам. Тој ќе ми дава бакшиш и ќе ми купи јагне. Баче Костадин ништо нема...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Голем дел од отворено геј-тематизираната култура што се појави по Стоунвол и понатаму ги има истите револуционерни цели на геј-ослободувањето.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа е лик на мјузиклот (86) и лицето во чие име се разработува жанрот мјузикл (83).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Идеолошки доведен да ги брани, како единствени претставници на креацијата, безимените, а особено оние без култура и без дух, будалите, тој ќе го предвиди лудилото како краен и нефиктивен пример на овој идиотизам за којшто зборуваме.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Сириецот се исклештува, терајќи го најмалиот, голобрад придружник (сѐ уште исплашен од приказните за крвожедната Гило што во пустелија со пајакова плунка им ја цица крват на децата сè додека не им ја остави виснатата кожа) ситно да се закашла, придвижувајќи го натежнатиот простор како леснонога искра што се впива во молчалив преграб: - Не убедувај се дека тој ќе те заштити.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Некого ќе го касне оса и тој ќе се стрча кон реката да се трие со песок, со белутрак.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тој ќе види и во Татко друг Дон Кихот од Исток со спасените источни книги, кои потешко можеа да се најдат во индексот на забранетите книги зашто поголемиот дел од нив беа пишувани на старотурската османица, а тој во градот веќе се сметаше за неприкосновен познавач на овој јазик.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Можеби тој ќе умее да ни помогне во расчистувањето на недорасчистените недоумици.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Штом тој ќе забележеше некого од тајфата да е ослабнат, истоштен од работа, ќе го повикаше и кроце, како да говори за нешто случајно, неважно, ќе му речеше: - Ти, од утре, барај си работа на друго место!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Штом некој нема да си го плати данокот, тој ќе го фати и ќе го тепа се додека овој кутриот не му ветел неколку дена работа на неговиот имот.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Во тој случај, тој ќе им плука во бунарите и сите ќе ги зарази со чума и сите тие во претсмртното стенкање ќе заборават на рајот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Лошата игра останува како потврда за двајцата пријатели на Греј дека ниту една жена не е гениј и дека тој ќе има уште многу романтични доживувања во животот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Имам јас еден другар — Мирче, Ќе му бидеме госје, а веруам дека и тој ќе ни помогне, — предложи Толе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Јас ќе му кажам на татко ми, и тој ќе знае како тоа да го изведе, - се досетив.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Се случуваше, другпат, нашиот Балкан-експрес да го скрие некој друг воз и кога тој ќе заминеше, пред нас, како од некој сон, се појавуваше нашиот Балкан-експрес, возот на нашите неостварени надежи да отпатуваме со него.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Наспроти неуморното повикување на смртта, поголемиот дел од Борхесовите читатели се навикнаа на неговата долговечност и на претпоставката дека, ако имал мајка која живеела 99 години и тетка која имала 100 години кога умрела, и тој ќе тргне по нивниот пат и ќе биде стогодишник.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој ќе се сврти кон мене, а јас ќе му се поднагалам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Често пати дали ќе биде осуден некој револуционер или, што било уште поважно, дали ќе се ограничи само на него или ќе земе пошироки размери, зависело дали тој ќе го признае обвинението или не и дали ќе открие други.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но нѐ чудеше кога тој ќе одмавнеше со рака и сосем млако ќе речеше дека овие биле сосем мали возови, наречувајќи ги желчиња и чајничиња, зашто по другите градови имало уште многу, многу поголеми возови, кои тој на млади години ги терал...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Но, затоа беше на свадбата на сестра ми Татјана Кривошеева весел и расположен.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тој ќе си ја заниша главата, наполу луто, наполу лукаво и ќе ти одреди местенцето до нужникот...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

— Така е — потврди Толе и праша: Кого велите вие да го кладиме? Целиот куп се расшепоти.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Со темницава тој ќе ни е црн петок. Веќе била ноќ.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А можеби и поради тоа што секогаш кога ќе излегуваше сонцето, а тој ќе беше разбуден, баба му ќе му речеше: „Прекрсти се чедо...“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ни најмалку не е пријатна.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И тогаш одите кај него на Апер Маркет и од петни жили стискаш да не одиш во тоалет, зашто тоалетот е тужибабата, мечтоубиецот...

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во својата телграма до Форин Офис тој ќе истакне: “Тито ја испрати својата политичка деска рака Кардељ да го претставува АВНОЈ на Второто собрание во Скопје“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тој повторно ќе можеше да се причести.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ќе си играме и ќе ни биде убаво. Потоа тој ќе дојде кај нас...“

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Кога некој ќе се најдеше да дојде кај Бошка и наместо да побара заем да моли за прошка, тој ќе му речеше: - Не можам, не моли ме.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Нема сомнение дека најлесно тој ќе го реши прашањето за јазикот во училиштето и во месната управа во тие места каде што живеат патријаршисти со грчки јазик, Арнаути муслимани и католици и Турци муслимани.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Кој е за оставање, другар сум му до последно издишување.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На друг му претскажа оти по неколку години ќе му никнат златни пердуви како на паун и тој ќе се чувствува како паун, но дека еден ден пердувите ќе му паднат и оти тој ќе остане како голуждрово пиле.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

И тогаш тој ќе клекне сред нив, а тие ќе колват и ќе се врткаат околу него како во пчеларник, ќе го забавуваат и одушевуваат со тоа што ќе му ги колват ногавиците на панталоните и копчињата на кошулата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Морам да признаам дека веднаш ми исчезнуваше тлото под нозете кога тој ќе се втурнеше против некој мој единствен аргумент со неговите десет!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Ами, каде е сега, прашува Уља. - Штом се растураат војските подома, вели Јон, сигурно и тој ќе се врати. Кој е за враќање, ќе се врати, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

тој (зам.) - ќе (чест.)