ја (зам.) - дарува (гл.)

Може ќе ја задржи пак на кулата и ќе си ја дарува уште повеќе отколку порано.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога му пристапи Викторија, да му бакне рака, освен со низа флорини, стариот Карче ја дарува уште со пет лири одгоре... дајреџијата
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тоа страшно ќе ја задоволи, како да ѝ ја даруваш последната роза или ја водиш на бесплатно патување со времеплов.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во неа беше собрана сета нејзина чиста љубов која само на еден широкоградно му ја даруваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Реши љубовта да ја дарува со љубов.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еднаш, еден богат сопственик на ланец ресторани, јавно вети дека ќе ја дарува со злато колку што и самата беше тешка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сопатник на кој својата позитивна духовна енергија безрезервно му ја даруваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со денови, со ноќи, откако извишија ѕидовите, Откако во правта околу нив, под нив Се препознаваше белиот малтер Измешан од сонце, од воздух, од дожд, Мајсторот дигаше, ги потпираше, ги врзуваше Греда по греда, штица по штица, Коваше брут до брут, клин до клин, Сѐ дури не се покажа костурот на покривот Сѐ дури не дојдоа сите да ја даруваат куќата, Сѐ дури не извиши таа повисоко од сите други куќи Од каде можеше убаво да се види месечината Како влегува низ отворениот прозорец И лази под постелата на заспаното детенце во старата куќарка.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
БОЖАНА: (Се враќа од црква, облечена во празнична црнина). Слатките пилци на мајка!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Со насмевка). Од црква идам, Костадине. Бев пред света Пречиста... да ја дарувам... (Срамежливо). Костадине, денес многу, многу те милувам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: Грев правиме... Ти се молам... Костадине... Што беше меѓу нас, беше...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СТРИКО КОЉО: Е, честито ти момче, ќерко. Нека е вечно и вековито.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кој друг ќе знае. (Вади да ја дарува, а другарките почнуваат обредна песна за свршувачка).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Милувам, за љубов да ми зборуваш - да ја имам и да ми ја даруваш!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Па ја дарва старицата вредна Дарови и злато торба една Со песна весел на коњ се качи Нема друга грижа, совест да го мачи.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)