ја (зам.) - запише (гл.)

И Стојо сета порачка си ја запиша во умот, оти писмо не знаеше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога стигнавме двајцата во родното ми место Струга, вечерта посака старата ми мајка да испее (богарска песна) која што си ја запиша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Може ли поетот, откако ја запишал (или напишал) песната, да ја остави меѓу своите ракописи, да го одлага, свесно и потсвесно, речиси да го одбегнува, со години, навраќањето на неа, повторното читање нејзино, допишувањето?
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Ја знам, стара сум за пеење, ама можеш да ја запишеш, јас ќе ти ја раскажам. - Да, може, сега ќе запишувам... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Моќта не можеш да ја запишеш на хартија, рече Фокс, не можеш моќта да ја снимиш на дискета.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Догодина Ели ќе ја запишеме во забавиште, - рече Вера откако завршивме со ручекот, па ја погали по косата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Последната реченица што бев ја запишал гласеше: „Има нешто жестоко... Не можеш да ја видиш опачината. Не можеш да ѕирнеш од внатрешната страна“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Помислата го изненади па реши да ја запамети и евентуално да ја запише и да ја прокоментира.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Една од омилените мисли што сум ја запишал (за жал, не ја помнам книгата), гласи: „О, боже на сонцето, ти со својата светлина ја испитуваш целата земја како да се тоа знаци на клинесто писмо“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, Филозофот решил да провери дали старецот говори вистина: преку ноќ, на една празна штичка со сосема други букви ја запишал истата историја, онака како што ја чул од Кападокијецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Едноставно му ја кажав вистината: - Содржината на ливчето ја запишав во резиденцијата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пелагија и Перса, секоја на свој начин, ја подготвуваа за есенскиот миг кога требаше да ја однесат во училиштето Браќа Миладиновци за да ја запишат во прво одделение.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)