Колку и да сум претпазлив, низ буквите и редовите се исцртуваат патиштата и станиците, и јас потоа одам по нив и запирам, го чекам автобусот во кој е веќе речено дека ќе се качам.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Имав автобус во единаесет.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Земанек замина со автобусот во девет и триесет и јас останав сам.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)