Тие ми прилегаат на дервишите кои ги гледав како дете од отворениот прозорец на една визба во Скопје во првите години по војната.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А, се сеќавам дека престиж беше да имаш ноже специјално за правење форми од дуњата на Џорџе Балашевиќ, од „строубери“ од „Д Битлс“, од тиква од една за мене грда македонска песна, па да ги свариш во компот и задолжително да поделиш по комшиките зашто која е финтата ако теглите ги наредиш во визба во која само ти влегуваш.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Сама проектираше и изведуваше визба во дворот и летна кујна, етапа по етапа, по принципот „клуч на рака“ сама на себе.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Изградил визби во кои имало огромни бочви со вино. Сето Поле го засадил со лозја.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Додека ги обиколувавме градилиштата, луѓето ги набројуваа објектите што ги изградиле и што ги градат, и ги редеа еден по друг - винарската визба во Нојштат - Вајнштрасе, познат винарски крај; дел од поштенскиот училишен центар во Фрнкфурт; фабричката хала во Висбаден; универзитетска хала во Дармштат, па разни станбени објекти и друго.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)