визглавје (имн.) - нејзин (прид.)

Застана, потоа од левата страна на мојата постела, се наведна, ми ја стави за визглавје нејзината десна рака, и само ме гледа, и само ме милува, гали.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)