ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Немаше, немаше ама баш никаква шанса за лага, а вистината беше болна.

Јас мислам дека вистината беше во тоа што на колоната не ѝ се случи ништо.

„Македонци, браќа и сестри мои, и јас, полн со омраза, та жеден трагајќи да го изгаснам огнот нејзин во градите свои, мислев дека одам кон Дамаск, а вистината беше дека бесцелно лутав заслепен од гневот и од лутината свои.

Вистина беше дека тој е непријател на Партијата, а во очите на Партијата немаше разлика меѓу мислата и делото.

И сите мислеа дека логотетот и Лествичникот гласале за Филозофот, дека душата своја само тие двајцата му ја дале, милоста благоутробна своја; сите мислеа така, оти предлогот го даде Лествичникот со уста своја и грев беше, хула бесчесна беше дури и да се помисли дека тој не гласал „за“, или дека логотетот не гласал „за“; но само јас знаев дека Лествичникот е погано и лажливо куче, со око побелено, оти знам дека и јас гласав за Филозофот, а мојот глас, третиот, го немаше; а го немаше затоа што Лествичникот беден беше гласал против Филозофот, еднакво како и другите, и најлицемерен од сите нив излезе, оти устата негова предлог даде што го отфрли душата негова, и оти вистина беше дека само јас и логотетот бевме вистинските пријатели на Филозофот.

Веле слушаше напрегнато. Тој сѐ се надеваше дека ќе чуе некој макар и најмал одглас, којшто ќе му го стопли срцето, но... вистината беше жестока.

Вистината беше проста и гола како нож: неговите раце не беа способни за битка и предавнички се тресеа, беа престарени.

А вистината беше вака: Пред некоја година, еден есенски ден ја преминував улицата сосем нормално, на пешачки премин, првин поглед на лево, па на десно - по сите правила и прописи.