воздишка (имн.) - ја (зам.)

Напладне, заедно со„пленот“, веќе е дома, истуширан, преслечен, и со смирена воздишка ја испива првата голтка топол чај од шумски јагоди и ја отвора скриптата со новата улога.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Пораснува пламенот во огништето и врз ѕидот растат нивните сенки и одвај видливо потулени воздишки ја испрекинуваат тишината...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)