Однекаде, во тие грозни мигови на заемно гушење, зашто воздухот бега, шиштејќи преку цевките на апаратот, од белите дробови на болниот, но и од грлата на сите присутни, вакуумизирајќи ја собата, тој се потсетува на портретите на мртвата Камиј од Моне и на мртвиот Климт од Шиле, саканата жена и саканиот учител насликан само неколку часа по смртта.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Секој час ми доаѓа и ми збори. - Што ти збори?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)