Наближуваат велосипедисти од сите училишта, задружени во заедничка порака: Чист воздух за сите!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Чистиот воздух за кратко време успеа да ме опие и ко со волшебна рака да ми го светне омацуреното лице.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Според струењето на ветрот, според тежината на воздухот за дишење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)