Го гледаше одразот на куќата и крошната од јаболкницата во водата, небото со облаците и тонеше со погледот надолу и замислено дишеше од свежиот воздух исполнет со озон кој му се лепеше по непцата од устата како лут алкохол и се закрепнуваше од ноќешната непроспаност.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)