волшебник (имн.) - и (сврз.)

Неколку луѓе лежеле згрчени во мртов сон, неколцина го гонеле жедниот добиток кон вода со насмолени очи на волшебници и маѓосани врз мугреното смирување.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Златната пена на нејзината коса блескала под косиот поглед на сонцето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден ден Малчо си одеше по улицата и си мислеше: „Зошто не сретнам сега некој старец, волшебник и тој волшебник да ми рече“.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)