глава (имн.) - ми (зам.)

Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Да, токму така. без да знам дека во главата ми се вртка каква било лоша мисла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас: Во песната сум Тој: Летнат Вишен Огнодишен: Тој. отаде сонот мој Отаде мојата куќа Отаде светот Отаде сонот мој И некаде Потаму од нив: Уште чека Дур од века Зборот незгаслив. чародеј Во глава ми Лаком змеј: Ноќум бдее Песни пее: Ча ро деј. сам Знам: И во самоста Сакам да сум Сам. мисла Ништо не ме мами Ништо не ме зачудува Во мене гори таа И ме полудува. сликата. песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Мислите во главата ми се редат како бескрајна низа и секоја од јасно појасно обликувана и изречена.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Косата на главата ми се крена од гледката на која ми укажа Турчинот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сончев одблесок ги стисна зениците, главата ми тежеше: „Зошто е толку светло?“
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Кинески циркус во главата ми гостува.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ми се слоши, мислев дека ме изрешета, главата ми прсна од притисок, а богами и страв.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога утрината се разбудив, главата ми беше тешка како оловно ѓуле; пиев цела ноќ со Земанек во студентскиот бар, каде пристапот на средношколци им беше забранет, но Земанек и јас имавме еден пријател (брат на контрабасистот од нашето несудено џез- трио).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
МИТРЕ: Не знам што сакам, (ја зема главата во обете раце) главата ми е како бутин! (Седнува на големиот куфер, покрај малото, и очите не ги тргнува од него).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога ми врза еден една, сета глава ми се заврте околу вратот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Главата ми станала ѕвечалка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ништо! Главава ми е полна со помии. Не знам да кажам еден мој збор.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А главата ми е во вода!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И ме боли, многу ме боли, вели, и главата ми ја клава во менгеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Првин со главата ми се губи, па со рамената, со нозете, сиот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мене, вели, главата ми гори од работа, а тој брка чавки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)