Гласот продолжи стружејќи: „ Внимание !
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го погоди носот на Голдштајн и отскокна: гласот продолжи непопустливо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зачудено го гледаше Камилски, кој со извишен глас продолжи: Декарт ги советуваше изгубените патници да не талкаат, час свртувајќи лево, час десно, без да запираат никаде, туку постојано да чекорат само во ист прав правец, напред, само напред без никаква промена да не ги принудат да го променат овој тек!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Со меланхоличен и тивок глас продолжи: И така, братко мој, од Сорбона се најдов во затворот на проколнатиот јадрански Гол Остров, во пеколот на нашиот комунизам.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И.И. авторитетно, со повишен глас продолжи: - Како што можевте да констатирате исламот беше длабоко вкоренет во нашата судбина.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Секој нареден глас влегува во играта пеејќи ја главната тема, и притоа е често придружен со секундарната тема од некој друг глас, додека веќе влезените гласови продолжуваат да еволуираат зависно од имагинацијата на авторот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сакав да го прашам, ама Абраш со строг глас продолжи: - Немој да се правиш невешт, - рече.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Ѓеле... Ѓеле ги затегна веѓите, ја смени бојата на лицето и со вознемирен глас продолжи: „Сите не се согласиле!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Гласот продолжи: „Капетанот Роквел се јавува на должност. Какви се вашите наредби, господине?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)