И многумина правеа така: тоа беше геј-соодветник на Исходот.
А ако ти се присакало секс, во тоа време, мораше да излезеш од дома.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Со месеци или со години штеделе пари и најпосле се доселиле во големиот град, каде што разумните станарини во геј-маалата што се создаваа во некогашните етнички, работнички или постиндустриски делови им овозможуваа на луѓето како нив да се издржуваат работејќи како келнери или како медицински сестри, а, сепак, да живеат во урбан геј-центар – макар што можеби мораа да го делат станот со неколку цимери за да ја делат киријата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Новите урбани мигранти беа, главно, луѓе со скромно потекло кои, во времето на релативниот просперитет што ги обележа крајот на 1960-тите и почетокот на 1970-тите години, можеа во Калифорнија да ги најдат истите неквалификувани работни места што ги имале во Ајова или во Алабама.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Енклавите Кастро, Фолсом и Полк Стрит во Сан Франциско не беа населени со типови што чекале да се отвори работно место во некоја центарска адвокатска канцеларија или на Универзитетот на Калифорнија во Беркли (иако имаше таму и многу правници и професори).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-гетата, со други зборови, побудија нови облици на живеење.
Луѓето што ги воспоставија тие гета не беа, главно, народ од средната класа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Неговите, како примерни граѓани на една држава во која веруваа, со години штедеа „за децата“, како што секогаш велеа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)