Тој ден во градот почнаа да се случуваат најневозможни, просто несфатливи нешта: наеднаш цела една петокатница блесна како илјадници невидливи молери да ја премачкале за секунд со сончева боја; наеднаш една липа се претвори во златно дрво, чии лисја место да шушкаат нишани од ветрот, почнаа да ѕвонат; наеднаш железната ограда на мостот стана златна, а еден минувач изненаден од тоа, падна во реката...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Така го собраа и семејството на Алегра, токму во време кога во градот почнаа диверзии.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Порано се викаше Домоздрова и како гратче почна да се развива во педесеттите години.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Движењето почна некако да фаќа замав, студентите во главниот град почнаа да носат беџови со двата црни коњи, чиј што галоп требаше да ја симболизира слободата која што во општеството ја нема.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Што се случи со нив? Алегра ја поставиле пред стрелачки вод со татко ѝ, мајка ѝ и други Евреи од Дорќол и Јалија и пукале во нив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)