град (имн.) - надвор (прил.)

- Ај, аџиице, да ме испратиш - је рекол на жената си - од град надвор, оти јас ќе одам на аџил'к.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
При сѐ што беше попо пијан, кога чул оти му рекла „на!“, веднаш беше се острелоушил и ја подал раката да земит тоа што ќе му даит чоекот, што му викнал „на!“, и чоекот го грабнал за рака, та го изваил од калта.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ја зел жената си по себе и излегол од град надвор.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Опнал да стане попо од калта, бидејќи беше пијан, не можел да се појми и да стани.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мисле, дума маштеата како зло да £ напраит на паштерка си и је дошло на ум една вечер да ја пуштит на вода кај една чешма, што била од град надвор; до чешмата имало едно дрво вет'рничао и под тоа дрво се збирале ѓоамити ветроштињето, да белким ќе ја искинат самовилите паштерка је и назад уште еднаш не ќе се вратит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Бегај оттука бре, јас зер ќе ти даам рака - ќе му речел налутено попот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Коа глеаме, аџи, пишман аџија ќе си бидиш - му рекле и си отишле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Жената стојала многу смуртена, таја била баба Марта, а друзите биле единаесетте месеци и најкусиот бил Сечко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)