гради (имн.) - му (зам.)

Градите му се подигаат високо и со мачнина се обидува да фати воздух.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само што погледна надвор од градите му се истргна весел извик: - Иииј!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Од косматите гради му се креваше пареа. Секој дел од телото му беше напрегнат и потреперуваше од силна возбуда.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во градите му пламна задоволство, гордост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Доктор Коста ги слушаше простосрдечните зборови на Антим и му се чинеше дека градите му растат, растат, се отвораат да ја примат во себе сета добрина, сета убавина на денот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На градите му светкаше ударничка значка.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Градите му се расцепени, цревата истурени в панталони.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само за градите му се залепи тешка воздишка и никако не може да ја откине. Како сува кашлица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Му беше жал за селаните, за селото, а во градите му гореше силен оган од омраза спрема Германците.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
На градите му излегува една црвена пара, се шири и тептисува на алиштата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)