грамада (имн.) - камен (имн.)

Го зеде Филип Хаџиевски и го скри во една грамада камења, покриена со грмушки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го распрашуваа орелот, Ме распрашуваа мене: Кој го одрони каменот од Месечината, Кој го стопи каменот на Сонцето, Кој ја завири реката со грамада камења и кал, Кој ја скроти молњата во каменот, Кој на каменот си го напишал својот епитаф? 2.2 Го распрашуваа орелот, А јас им го читав мојот епитаф И чувствував како се ронам, Се распаѓам во песок И станувам прашина И станувам пустина.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Празник е и подготвен сум за раѓање За доаѓање на светот што ве возобновува И ми дава сила пак да бидам дете Во рацете на Мајка И пак со молња и збор Да им се препуштам на водите Што ме носат И носат грамада камења Во кои ве препознавам Ближни мои.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Ме кутна зад една грамада камења и ми ги турка панталоните.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)