дедо (имн.) - бев (гл.)

Преку лето големата селска куќа на мојот дедо беше полна со живост.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дедо беше убав висок човек кој сѐ уште носеше селски алишта што веќе станаа реткост и за селото.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Мојот деденце беше херој. ќе го паметам како моја гордост.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А дедо беше нашол еден бугарски шлем, па до пред некое време во него им дробевме на кучињата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таа не беше многу присебна по неговата смрт затоа што беше болна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога го прашав Јане - што те расплака толку многу, па дедо беше многу болен и сакаше да умре! Тој ми рече ...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога понекогаш ги рапрашував за смртта и умирањето, ми објаснуваа дека умираат луѓето што се многу болни, или многу стари, а дедо беше сосем здрав и изгледаше, како што велеше тато, дека ќе живее уште најмалку дваесет години.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мојата баба ја исполни куќата крај Езерото со своето младо, живо и моќно присуство, успевајќи со својата тивка моќ да ја совладува семејната патријархална доминација, која дедо беше немоќен да ја одржува како во првиот брак, да влее нова крв во семејниот крвоток.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)