дете (имн.) - и (чест.)

Едниот од придојдениците со белег на замисленото лице, најверојатно детски спомен од рог на туѓо говедо и со сенка на возбуда во светлите очи, онакви какви што можат да ги имаат и децата и мачките, се викал Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, строга од некоја своја правдина и со ѕвезда од танки брчки околу устата, застанала пред двајцата без да им одговори на поздравот. Чекала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пукам, и му ја пцујам мајката, мајчето, мамулето, мајчулето. И деца и добитци и живина и солпци и козолци.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слушаше како кај комшијата вратата се отвораше; како го изведуваа и втеруваа; како викаа на него, го псуеја, ги слушаше како плуштеа камшиците и како тој сиромав стенкаше и псуеше мајка, вера, жена, деца и на султан и на валија, и на кадија, кајмакам и на сите Турци. Но не се јавуваше ни за добро ни за зло.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Понекогаш детето и сака и мрази во истиот дел од секундата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Има и несовесни - и деца и возрасни - намерно кршат сијалици, а тие се скапи.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А всушност ние децата и не бевме начисто кој е Сталин, како што не беше начисто до крај и братот партиец кој го предложи името.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тие што се спасија се преселија многу на исток А откако имаа деца и нив ги поведоа на исток Зашто оттаму доаѓаше знак дека уште натаму е сонцето.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)