добиче (имн.) - селски (прид.)

Тој ги зеде, ме бакна во образот (беше тоа страотно спокоен бакнеж; наликуваше како да сме на железничка станица, како да го испраќаме на викенд од кој тој сигурно и брзо ќе се врати); потем се прегрна со Земанек, се бакнаа и му рече: „Издржи, добиче селско!“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Токму така рече, но Фисот му влепи една шлаканица и ја затвори вратата, а Земанек, таа курва, тоа добиче селско, не влезе повеќе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)