Тие формираат некаков си колективен ентитет кој дејствува и реагира заеднички, се радува на животот но и посебно страда и стравува заедно.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тие ја овозможуваат опозицијата меѓу ние и тие, го создаваат нашиот свет, нашиот суверен простор и нашиот идентитет.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Како такви, тие играат бројни функции: разликување, регулација, поврзување; тие се социјални простори кои произведуваат односи на моќ; служат како основа за економска нееднаквост и исклученост, како и размена; тие се и структури и симболи на државната безбедност и суверенитет; тие се ентитети кои создаваат и пренесуваат значење, итн.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
За прафашизмот индивидуите како индивидуи немаат никакви права, додека народот, напротив, е сфатен како квалитет, како монолитен ентитет кој ја изразува заедничката волја.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Под пренесување се подразбира пренесувањето на еконосмкиот ентитет кој го задржува својот идентитет, без разлика дали се работи за профитни или непрофитни друштва.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Да претпоставиме дека прашањето е за виртуелната реалност воопшто. Досегнете го речникот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Многу појави на културна или етничка вознемиреност денес се продуктивни, на некое ниво, во услови на различни културни ентитети кои населуваат ист национален простор.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Страниците од Вебстерот велат: Virtuel: „being in essence or effect, but not in fact” Reality: „a real event, entity, or state of affairs” Ги поврзуваме двете заедно и читаме: „Виртуелната реалност е случка или ентитет кој што е реален според ефектот но всушност не е.” okno.mk | Margina #15-16 [1995] 49
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)