закачка (имн.) - и (сврз.)

Се прават прво закачки и потфрлања, некои дури и за сметка на самиот водник, некои доста успели, така што и Грнецот се потсмева; после се преминува кон дела, кон клавање сопка или слично, та водникот, што инаку великодушно мине преку шегите на своја сметка, мора да се сврти и да се кара: „Ајде доста!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Да. Утре, тоа ќе бидат некои геометриски закачки и моторизиран пекол.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тој добива увереност и сила и започнува да господари над потсмевките и закачките и тие папсуваат и најпосле сосема се смируваат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)