Во периодот на просветителството, кај Кант или кај Маркс, но исто така и во значењето на вреднувањето (на естетското или литературното) критиката претпоставува суд, доброволна одлука или избор меѓу два поими, а на поимите krinein, krisis таа им придодава одреден негативитет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Таа форма нужно останува ограничена, одредена со севкупноста на отворените контекстуални обележја (јазикот, историјата, европската сцена на којашто пишувам и во која сум впишан со цела низа на повеќе-помалку случајни дадености поврзани со сопствената малецка историчност итн.).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)