Лекција што Хемингвеј ја собра во една своја пословица: “Почни со вистина и следи ја со друга”, но Ворхоловата проза процесот го носи до границите на читливоста.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ми се допаѓаше идејата што неговите филмови можеа да се резимираат преку насловот или со еден кадар, како Јадење, Спиење, Бакнеж и.т.н.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Како добар комедијант, тој ни кажува повеќе во една шега отколку еден интелектуалец во пет есеи. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 157 Роди Богава Завештанието на Енди Некои филмови: Kiss, Sleep, Haircut, Eat, Empire, Couch, Blow Job, Shoulder, Harlot, Apple, Pause, lips, Suicide, Drunk, Horse, Vinyl, Bitch, Restaurant, Kitchen, Prison, Face, Afternoon, Space, Camp, Hedy, Lype, Bufferin, Courtroom, Sausalito, Rollerskate.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Камилски згора на тоа по докторирањето појде на страната на европските интелектуалци во одбрана на слободата и демократијата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
“Дудук,” рече Ризо, “во присуство си на три врвни интелектуалци во армијата.”
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
(1) Најблиско до левичарските интелектуалци во богатите демократии кое денес има таква партија и програма е феминистичкото движење.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Вистинското име на Каприција е всушност Бреза.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Второ дете е во семејството на, во тоа време, познати интелектуалци во градот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тие брзо и лесно се вратија на својот вообичаен дијалог на интелектуалци во медитативна фаза и чија преокупација, во овие времиња кога радикалните идеи заживуваа и се ширеа по светот како троскот, загрозувајќи го спокојството на целиот свет, расправаа надолго и нашироко за тоа што би можело да се стори кога би се сторило.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Безмилосно и непоколебливо, мошне луцидно, продлабочено и со големо чувство за релевантноста на проблемите што ги загатнува (притоа совршено избегнувајќи ги замките на баналноста и дидактичноста, толку карактеристични за сегашните кобајаги либерални нови идеолози кои во значајна мера се истите оние божем одвеани марксистички цензори сега видливо присутни по разни „невладини“ и „граѓански“ здруженија од каде делумно пак финансиски го контролираат текот на идеите), Буден просто се наметнува како пример за улогата на интелектуалецот во (по многуте гадости) сличните источноевропски општества во „транзиција“.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)