Српски воспитаници има од сите тие категории и во сите нив српското влијание се покажува благодатно за Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но да се пренесе вселената, објективниот свет, една реалност што постои надвор од човекот да се пренесе во него самиот единствено со мистиката на самоспознатиот дух, а оваа реалност да биде сметана и понатаму како прост привид, како обично олицетворение на логичките категории и „идеи на апсолутниот дух“, значеше и да биде „укинат“ апсолутниот дух, да се пренесе во друга состојба, да се објасни „духот“ со појавата на материјата, а законите на дијалектиката — со законите на развитокот, настанувањето и условите за неговото познавање од страна на човекот.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Јас пак се сплеткувам на моралните категории и, најчесто нејасен, зборувањето го доведувам само до половина. Тие си помолчуваат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)