Јас ги поставувам тезите, Луј алгоритмите, а компјутерот ги произведува. И како во пракса функционира создавањето на алтернативни светови? Ние претпоставуваме дека целиот живот, онака како што го примаме со сетилата, е заснован врз сосема мал број генотипски информации.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Доцна вечерта дома во компјутерот ги внесував имињата и податоците што ги добив од Ема.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Тешкотијата при влегувањето зависи од компјутерот, а слободните движења на телото стануваат текст кој компјутерот го чита.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Камерите го следат телото на корисникот, а компјутерите ги синтетизираат движењата на корисникот со артифициалната средина.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)