Кутри Донче Спискоски, ја испушта капата од раце и само се држи за градите, се префаќа. Му залетнува некоја осилка и му се кинат некои конци под рацете. Не може да запре, да се соземе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одеше по рибјите движења на девојката и ги слушаше наковалните во разбиената рака. И тихото липање на болните кончиња под кожата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)