Веќе имам нова која ми нараснува во џебот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Се веселев на оваа минималистичка компарација која ми овозможуваше, за миг, да стапнам врз коцките.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Тоа можев и да го очекувам, речиси и не можеше да се замисли обновата на некогашната покана на претседателот Бен Али која ми беше упатена во друго време и во други околности.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Зар апсурдноста на повикот од еден државен систем со кој не се идентифицирам може да ме регрутира и да ме испрати на фронт каде ќе ми ги истурат цревата за цел која ми е далечна колку и септичките јами во некое од предградијата на Рио де Женеиро, може да се нарече морален, а моето дрогирање да се оквалификува како неморално?
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)