кристал (имн.) - во (предл.)

Целата шума како да беше еден огромен кристал во сончев ден и зрачеше со некоја неземна незаборавна ведрина и мекота со сите свои бели гранки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше таен сведок на еден несекојдневен брак, беше студен и јасен како кристал во своите разбирања: видот го одржува математичко плодење, мелодрамата е зол товар.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)