Токму во моментот на објавата на смртта на критичката традиција, злобниот дух на интелектуалците воскресна со новиот сјај на прекумерно баналниот ангажман.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Откако критиката разочарано се повлече а ангажманот ѝ се препушти на стихијата, намесничкиот лик на интелектуалецот делува сосема бизарно.