куќа (имн.) - намири (гл.)

Та што е била куќа намирена, чисто—паќна, што се вели зборот: „цар да влезе да не се устрами да го дочекаш“. (Се фаќа за долната усна и се мисли, а потоа ја нишка главата).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)