куќа (имн.) - одвај (прил.)

Смолчана и омалаксана, извишена во светлосиниот простор, куќата одвај се додржува, трепери, се чини, секој час ќе се згромоли во езерото во кое газеше со камените агли од долните ѕидишта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)