Со тоа женскиот лик го помага тој саркастичен удар на Гринавеј како една целисходно изведена доследност на тематски опсесии што континуирано ја проникнуваат неговата работа.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Или затоа што страдањето, трпеливоста и тагата, коишто го туркаа овој народ кон работ, му го свртуваа погледот кон нешто друго: кон Херој, оној кој требаше да ги спаси, оној во чиј лик го препознаа младиот умешник...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Посматрајќи го, не се интересираше за поединостите на неговото лице туку сакаше да го добие и изразот општиот впечаток што неговиот лик го имаше.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
По шпицата, презентерот чијшто лик го знаеше целата земја и кој според некое непишано правило секоја вечер погрешно ја сложуваше вратоврската со сакото, со глас што оддаваше лажна енергичност, го најави првиот прилог – киднапирање на ќерката на висок гардиски полковник од страна на нејзин колега, вработен во Секретаријатот за информирање.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
ЛИ - Дејвид Лин му рекол на Брус Ли: „Си го гледал ли, Ли, „Дракула“ со Кристифор Ли?“ „Глуми лик што цица лимфа и после прави лимунада?“, прашал Брус Ли. „А не; тој лик го игра Џек Лемон!“, рекол Дејвид Лин.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Реакцијата на еден мој другар хетеросексуалец на филмот Сон за страст од Џулс Дасин од 1978 година – кој е сјајно испитување на возможните современи примени на Еврипидовата Медеја во феминистичката политика – е пример и примена на културната логика што дејствува тука.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во Сон за страст, прочуената сопруга на Дасин, Мелина Меркури, игра извесна иконична глумица, многу слична на неа, која, по падот на воената хунта во 1973 година, се враќа во Грција од политички егзил за да ја одигра улогата на Медеја.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нејзиниот режисер, кој во сижето на филмот ѝ е и поранешен сопруг, откако проценува дека таа улогата ја толкува премногу политички, премногу феминистички и недоволно страсно, ѝ приредува средба со една млада Американка (чиј лик го толкува Елен Бирстин), која во Атина отслужува доживотна затворска казна за убиството на своите деца: не знаејќи ништо за класичната книжевност и за феминизмот, таа изгледа несвесно го реинкарнирала ликот на Медеја кога нејзиниот сопруг Грк, како Јасон во заплетот на оригиналната приказна, на родната грутка си ја оставил жената туѓинка за жена Гркинка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Јаков помисли на мажот на Ребека чиј лик го знаеше од фотографијата во посребрена рамка што стоеше на нахткасната во спалната и што таа, кога првпат водеа љубов, ја изнесе оттаму и ја остави да стои на масата во дневната соба...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Помеѓу осаменоста минуваат ридови а покрај кладенците навраќаат уморени суштества Небесниот круг е затворен Чекорам по глувата пустина верувајќи во сите пророштва а твојот скаменет лик го носам како амајлија.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Внесена во огледалото, својот лик го имаше во целата негова природна големина и прегледност.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Минатото ко стар кофер отфрлен, од печалбар што долго патува низ светот со хипокритичен поглед, кој ја заобиколува вистината, за тагата што се свила во градите, за блиските чиј лик го заборавил...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)