луѓе (имн.) - уште (прил.)

Луѓето уште неизнарадувани, дојдоа да го испратат Илко на вечниот пат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тоа е таа а приори поставена но обично подсвесно наметната принуда на свеста, што подјармува.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тепсијата веќе беше празна, грнето со матеницата испиено, а на луѓето уште им се седеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но големиот светски водач луѓето уште долго не можеа да го искорнат од душата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Луѓето уште ме гледаат како дете дека многу накусо растена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стравот од беснилото и офтиката помина, и сега луѓето уште од станувањето наутро, очите ги вртеа кон дувалото.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Неговата сенка, од време на време, проигруваше од осветлената лампа врз татковите книги. – Но јас имам читано – ја продолжи мислата татко ми – дека козите живееле со луѓето уште во време на таканаречените наколни живеалишта, најстарите човекови домови...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Она што луѓето уште од раѓање ги угнетува е јазикот, наметнатите вредносни категории, наметнатите конвенции за идентитет и перцепции што се развиле и коишто, во голема мера, атрофирале во развојот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Братучедите со подадени раце, со молежлива лика, нога за нога, им се приближија. Луѓето уште не им веруваа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)