мака (имн.) - мачи (гл.)

Така Ливаѓани земја имале, ама немале каде да наберат дрва. Мака мачеле.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Невесто, потивко пуштај ја чешмата дека со септичка јама сме, бргу се полни, а камионот (гомнарка) не може да се симне до кај нас, ах, мака мачиме со водата, а и ти при толкаво езеро, в купатило се капиш!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Делкај цел живот, влечи како говедо и еве: мака мачиме со земјата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Нема нервози, нема караници, нема кој да ми влегува без дозвола во собата, сѐ ќе ми биде на свое место, нема кој да ги зафркава моите другарки кои понекогаш мака мачат со шегите на брат ми, а понекоја од нив дури се срами да доаѓа кај мене дома зашто е тој „од големите”, а ние сме „од малите”...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Имав многу причини да бидам задоволна поради неговото заминување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
АЦО: Мака мачам. Дојдов за камионот. Лоша е работата.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Делкај цел живот, влечи како говедо и еве: мака мачиме со земјата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А кога се слуша сѐ, мислиш дека и сѐ се гледа. Маки мачеа тие луѓе со многу луѓе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)