Но за една минута го прифаќаме таквото обвинение за да ви покажеме дека вие за односната статија заслужувате не само пцости туку и лудница.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Пак песна за секојдневието“ – одговараш ти, излегувајќи од заклучениот сандак што тие пред две минути го фрлија во базен.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Џорџ Смит стоеше гледајќи по него. По цела една минута го стори она што единствено можеше да го стори.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Зошто ли тогаш кога не е во состојба збор да изусти и само минути го чекаат за да биде покриен со земја, му велиме дека бил најдобриот?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А потоа наеднаш сфатив: еден е животот, дури и тогаш кога на минути го дишеме.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)