моќ (имн.) - на (предл.)

Да, имате право, телото станува знак и слика, неговиот изглед делува како метафора за висината на банковната сметка и на крајот на краиштата за моќта на субјектот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Стегнатата рака при средба веќе не е перцепција на другото тело, туку формален чин, знак.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овие самонаречени ‘чувари’ на словото, а не на духот на законот, работејќи во една системски корумпирана атмосфера, така дрско и безобразно, застанаа зад парчето интриганство – кое се состои во тврдењето дека меѓу работодавачот и работникот постои божемна ‘слобода на договарање’.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Всушност, диспаритетот во моќта на пазарењето меѓу работникот и работодавачот е уште понагласен со енормната разлика во богатството и општественото влијание на договорните страни – но, нашите кутри судии, сепак, не сакаат да бидат социјални реформатори.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ним, како од раце да им се лизна Правичноста, според која договорот направен помеѓу човек кој ручал добро и човек кој го продава својот труд за гола егзистенција, помеѓу силниот и слабиот, помеѓу богатиот и сиромавиот, помеѓу господарот и робот – не е воопшто ‘договор’.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, речиси на крајот од моќта да паѓа, влегуваше во неизвесна битка со моќта на телото и животот на новата рожба.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Моќта на личностите од политичката митологија никогаш не исчезнува. Макар колку да ги закопуваш и презакопуваш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Всушност моќта на чипот е пренесена од духовната моќ на човекот иако тој не знае ни како ја добил ни како ја изразува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се појави - духот на нашата нација Вака ни раскажуваа старите Приказни за победата над варварите Приказни за животот на овчарите Приказни за моќта на парите Разни други градации Констатации Провокации За еден живот минат во стагнации
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Да, животот е прогрес и во име на прогресот, овие стрелки треба да се движат, да означуваат движење кон напред, трансцеденција, моќ на заборавот над грозоморите на човештвото.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Поентата која би сакал да ја нагласам е дека во споредба со интенционалистичкото гледиште, експланаторната моќ на обете опции до извесен степен е намалена.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Витгенштајновски кажано, секој таков говор не само што не објаснува ништо, туку во суштина создава философска збрка онаму кадешто не би требало да ја има; или пак има потреба од комплетна реинтерпретација во дескрипциите, кои потекнуваат од некоја трета личност, на усогласеноста на начините на кои се однесуваат членовите на една заедница.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И моќта на толпите се расплинува во поединци. Велат, поединецот е столб на демократијата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Чекори внимателно доктор Сашко Кедев како кога се влегува од една во друга празнина откако ќе се почувствува моќта на возвишеното.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тој имаше моќ на маѓепсник. Штом отвореше уста да раскажува, сите се прибираа поблиску до него; го голтаа секој негов збор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Начинот на кој петелот скокаше на оградата или на нискиот покрив и како ја креваше главата за да го огласи своето достоинствено кукуригуу, Милан го потсетуваа на муезин кој од балконот на минарето ја искажуваа благодарноста кон единствениот Алах, или пак кон султанот-воин кој ја повикува моќта на мечот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога заради околностите таа идеја не била реализирана, Христов од сѐ срце и со моќта на своето перо работел на ширењето на идејата за создавање на македонска република во југословенската држава.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Моќта на зборот и преку сликата да се доближи до мислата и размислата, е процес што егзистира во поезијата од нејзината праисторија: во генот на зборот е да формира слика, во смислата на сликата е да се крие нејзиниот прародител – светлината и сенката на неизречениот збор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Не постои разлика и во гледањето на Хлебников, кој застапувајќи се за еден позначаен неологистички говор, всушност се противставува на скаменувањето и успаноста на нормалниот говор, што зависи од креативната моќ на поетот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дискусија
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа ќе значеше жртвување на академската слобода во корист на јавното мислење и давање моќ на политичарите и на групите за притисок да решаваат што ќе предавам и како ќе го опишувам тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кој нема да сочувствува со нејзината болка, со нејзината вџашена неверба во свирепоста и неблагодарноста на ќерка ѝ?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Доминантните општествени улоги и значења не може да се уништат, ништо повеќе отколку што може да се уништи моќта на убавината, но може да се поткопаат и да се дереализираат: можеме да научиме како да не ги сфаќаме направо (“straight”).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И кој нема да ѝ се восхитува на моќта на нејзината морална индигнација, на праведноста со која ја отфрла ќерка си што ја презрела и што ја отфрлила нејзината искрена и изнапатена љубов?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Само најмудрите – запишал нивниот doctor mirabilis – оние што знаат значењето на орелот, еленот, змијата, фениксот, на суштествата што го обновуваат животот со моќта на билките и карпите, само тие имаат шанса да го сочинат чудесниот Еликсир, во чија делотворност нѐ убедуваат писмата од Папата што сведочат за прататковската старост на одделни Тиријци, како и 223-те лета што ги преживеа отецот Силвестер, од кого се чува свежата мумија во снежниот храм на врвот од планината“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И на овој начин требаше да ја гледаат моќта на народната власт.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тие јазли, т.е. држави, според силата што ја имаа кога се образуваа, си ги разделија меѓу себе сите колца – племиња и наречја на јужнословенскиот етнографски синџир и ги крстија со нивното име. Јазлите како свој центар си го имаа носителот на националното име; со зголемувањето или смалувањето на политичката моќ на носителот на националното име и последново се раширува или се смалува.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ја најде пурата на Ризо и ја запали; лицето ѝ трепереше на светлината од пламенот и имаше нешто во нејзините очи што можеби беше ужасувачко и задоцнето сознание дека она што го засега овој особен орач беше подлабоко од сезонските промени или сомнителната плодност, особено откако претходно сфати дека нејзината моќ на давање не вклучува ништо над или под следниов список на предмети: ножици, сатови, ножови, ленти, врвци; и затоа кон неа го имаше истото она сочувство како кон хероините на секси-романчињата, или кон исончаните но импотентни ранчери-позитивци од вестерните.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Токму со него со саати објективно дискутираше за деструктивната моќ на екстремистите од двете страни.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Носејќи ја сета бучава на својата крв в глава, сличен на подвижна карпа над која господари моќ на несопирлива вода, гледал само пред себе и сепак со секој чекор чиниш барал и каменот да му се истави од пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна другите слушнале како пцуе, всушност без збор ја товарел двоколката и бил намуртен колку што бил и Онисифор Мечкојад пред да се изгуби од пред нивните очи и од синот со иста обетка на увото каква што била и неговата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Држејќи ја Рада за рака двајцата излегоа во ладната декемвриска ноќ, а штрокавата, која веќе беше зашеметена од моќта на алкохолот, тетеравејќи се, се врати на своето место.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа, Јовановото враќање во Потковицата, надалеку го потврди верувањето во маѓосничката и претскажувачка моќ на Руса, но за него, за Јована, се проширија гласови дека во меѓувреме со померил од умот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие побудија интерес кај сите оние читатели кои се интересираат за класично потврдениот расказ, но и за посовремениот расказ, потем кај оние читатели кои трагаат по сложени техники на пишување и на создавање на светот на расказот, такви кои вклучуваат и интертекстуални цитати, асоцијации, алузии и реплики, иронија и интертекстуална иронија, херметични слики на светот, игри со сликите на светот и облици кои ја покажуваат моќта на јазикот на книжевноста да исполни со убавина и со возбуда, истовремено кога исполнува и со зачуденост и недоумица, кога нè обзема со силни чувства, кога нѐ ослободува од чувството дека сме немоќни и осамени, кога доживуваме психичка и морална катарза или прочистување на нашата душа и свест.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во човекот почива, тврди тој, една моќ на раскинување: тој може да се изземе од својот контекст, да избега од националната сфера, да зборува, мисли, создава без веднаш да го посведочува тоталитетот од кој еманира.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Е, некој паметен решил да му се спротивстави на создавателот, користејќи ја моќта на обратнопропорционалниот свет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не треба да се потценува и моќта на говорот кој ни е главната алатка за мајсторење.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Рече дека во лабораториската работа постои одреден див фактор. Го нарекуваше моќ на Моќта.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Камилски претпоставуваше дека брзо ќе ја решат судбината на овие два збора, коишто, според него воопшто не можеа да се сметаат за опасни, така мислеше и Татко, но за него расправата не беше завршена, туку таа дури сега почнуваше: Има зборови кои ја имаат моќта на метафори, со неколку од нив може да се раскаже дури и да се опфати историјата на човештвото.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога тој го слушаше Климент Камилски како со одбрани патетични зборови зборува дека постои книга која треба да биде центар на библиотеката во систем околу кој гравитираат значењата на другите книги, како книга во другите книги, тој во себе наоѓаше убедлива потврда за моќта на својата теза за посебноста на секој поредок книги во сечија библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Играчите, без оглед какви карти добиваа, слаби или силни, си прикажуваа за старите времиња, за моќта на семејствата, за изгубените имоти, ниви, куќи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но во тоа беше моќта на талентот, - кутрото дете почнало сѐ одново, храбро го поднесува и најголемиот бол.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не треба ни да се каже дека тој извор, така привикан, никогаш не е естетски туку роднински, не е одреден со естетското мерило на слободните институции на националната (како светска) литература туку со органскиот „указ” на апсолутната моќ на крвта и тлото.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но, не баш дух, бидејќи овој е премногу интелектуален за вкусот на поголемиот дел од една генерација скептична спрема „профаното” рационално мислење а склона да верува во квазимистичната моќ на интуицијата и екстазата, туку повеќе „душа” - орган на некој неодреден начин поврзан со „духот”, но, за разлика од него, благородно усидрен во чувството, коешто е или нурнато во сепроникнувачкиот elan vital a la Bergson, или е во дослух со севкупниот Космос, односно со вечноста, така што овој експресионистички орган - духот или душата - во секое време има, под услов доволно да е огнен, непосреден пристап во бесконечното.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Мошне рано ги фасцинирала невештата изразна моќ на готските дрворези, Кирхнер укажувал на Дирер и Кранах, репродукцијата на Кранаховата Венера висела во атељето на Кирхнер, а одушевување на младата генерација предизвикувале Изенхајмскиот олтар на Гриневалд и Ел Греко, когошто го „открива” 1910 берлинскиот писател и пријател на Мунк, Јулиус Меер-Греф.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Атланскиот Океан Аргентина ќе ја довикува со моќта на своите пробојни и универзални метафори на својата родна Шпанија, најдена во канџите на фашизмот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој не сака, како што коментираат хроничарите, да го мине Рубикон: бара враќање на бегалците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Противниците во Арафатовиот напор не гледаат моќ на иден државник да се соочи со сите димензии на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа беше воедно средба на два големи поетски мага со различен итинерер на егзилот во бурната историја на Европа и Медитеранот (Шпанската граѓанска војна и Палестина).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сите надежи на баба, за заминување на семејството во Турција и тамошен прифат, почиваа врз моќта на нејзиниот прв братучед Али Фетхи, по мајкина линија, кој по завршената воена гимназија во Битола (со Мустафа Кемал, негов најблизок, доживотен пријател) и Воената академија станува воено аташе во Франција (1911), потоа амбасадор во Софија (1913), крај Мустафа Кемал кој е воен преставник на Османската империја, потоа премиер на Република Турција, кога Мустафа Кемал станува претседател на Турската република, па потоа амбасадор во Франција, амбасадор на Турција во Велика Британија, па Претседател на Парламентот на Турција, Претседател на првата Либерална партија (1930), во обидот да се организира мултипартиски систем во новата Република.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Армијата е нација во нацијата: таа е порок на нашето време !, запрев на една мисла на Вињи, кога високиот офицер со босанско, муслиманско презиме на иќ задоволно го завршуваше предавањето, покажувајќи ја моќта на нашата одбранбена стратегија и немоќта на западниот империјализам да нѐ загрози преку Јадранското Море!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа не беше лесно. Беше потребна голема моќ на расудување и на импровизација.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се виде себеси како стои таму, во нејасната светлина на ламбата, сред мирисот на бубалките и на евтиниот парфем, и со чувство на пораз и на отпор, што дури и во тој момент беше помешано со мислата на белото тело на Кетрин, смрзнато засекогаш од хипнотичната моќ на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му удираа шлаканици, му ги сучеа ушите, го кубеа за коси, го тераа да стои на една нога, не му даваа да оди на мокрење, му вперуваа жестока светлина во лицето сѐ додека од очите не му потечеа потоци солзи; но целта на сето тоа беше просто да го понижат и да му ја уништат моќта на докажување и на размислување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од моментот кога се најде во Министерството на љубовта - и да, дури и во текот на оние неколку минути додека тој и Џулија стоеја беспомошно, а металниот глас од телекранот им кажуваше што да прават, тој ја сфати сета лесноумност, сета површност на својот обид да застане против моќта на Партијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Посакувам да ти ветам бесрамнику Штом студен здив твој сетам Секој мој стих повикува на двобој Мунковски испиен блед лику И ќе го вплетам во тебе знај Ко игла со која Дервишот Ја докажува моќта на потсвеста Гласно во овој миг велам – Иш Искреноста е мудрата сестра Направи трик – исчезни Да го почнеме од почеток нашиот крај 2007
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
А сето ова да помине со што помалку реакции, преку промена на критериумите за репрезентативност, дополнително е ослабната моќта на синдикатите и е зајакната државната контрола над нив!
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Зашто Рацин е тој што нѐ учеше и сѐ уште нѐ учи како се боледува и тагува, како се мечтае и копнее и како се верува и надева во иднината на човекот и во убавината, волшепството и во моќта на зборот.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
- Ако се обвистини тоа, - рече Илко, - ќе се потврди она што го кажуваше мудрецот за моќта на сонот: тој велеше дека пет нешта на светот имаат шеесетинки: огнот медот, саботата, спиењето и сонот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И покрај сета релативност на својата целовитост или единственост само животот и настаните во светот што го сочинуваат ја дава моќта на означувањето, правејќи од настаните нешто повеќе од факти што инертно постојат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако Бог постои, тој сигурно е всаден и во моќта на јагулите да се обновуваат и да се продолжуваат од исечените парчиња.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Посебно, Татко беше импресиониран од моќта на јагулата да се прилагодува, да се преобратува, во пресрет на семоќните уништувачки сили на патот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Литературата ја има онаа прекрасна моќ на градење мостови дури и меѓу навидум неспоиви појави и дела.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ова, за волшебната моќ на камшикот го бев рекол јас кога спомнав дека еден силен удар на камшик може да расплетка многу смотани раце и нозе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А Господ додаде: - Нели ќотекот господ го измислил, така тврди народната мудрост а јас ја почитувам таа мудрост и не ја доведувам во никаква врска со религијата - а потоа најде за потребно да додаде дека и оваа наша власт, иако атеистичка, ја почитува традицијата на ременот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Незапирлива е моќта на имаѓинацијата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Овде само моќта на писмото ме теши: не е човек та да не се сочува и да не биде во исто време на многу места.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Перверзно вжарени боски на едно место возбудлива комбинација на црвено со зелено во најразлични нијанси кои ни име немаат, ама постојат гледај! и одблесоци од сонце вжештен зрак и инстинктивен страв пред вишокот              Господи.  Грешен зачеток: моќта на јазикот Јазикот е створен од фигури - живи и мртви.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Иронијата го памти искуството човекот заборава…  Кој владее со светот ја знае моќта на јазикот да мислиш едно да кажуваш сосема друго…  Опстанокот е уметност на толкување на фигурите на јазикот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сега градот, што ги измери, вкуси и намириса, што ги искористи сите свои моќи освен една, ги подготви за да ја употреби и својата последна способност, моќта на говорот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Маѓепсани од моќта на неподвижното, во момент го разбираме немирот што пробива низ тесните процепи.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Моќта на авторитетот се базираше на Редот, а овој не дозволуваше пробив, туку ползење стапка по стапка.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Против еднонасочниот проток на комерцијални информации, како антипод на суштината на јавниот простор како место за дебата и рационален консензус, културните попречувачи меѓу кои се Billboard Liberation Front, Guerrilla Girls и бројни други уметници, обединети околу списанието „Adbusters“, ја користат субверзивната моќ на ситуационистичкиот détournement, „повторната употреба на веќе постоечки уметнички елементи во нов спој“132.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Вешто преработениот билборд... го упатува гледачот да размисли за првичната корпоративна стратегија“131, посочува член на бендот Negativland од Сан Франциско, кој прв го измисли изразот „културно попречување“ во 1984 година.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Таа има моќ на убедување и секое нејзино движење, секој нејзин збор, секој поглед паѓаат на плодна почва...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Твојот народ тука е толчен! Врз него незаситно се заканува разурнувачката моќ на омразата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега во рекламите, во списанијата, сѐ е во боја, ние сме само дел од тоа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А. Денет: Претходно зборувавте за моќта на бојата, нејзините асоцијации со проституцијата, нејзината способност да шокира.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И самиот присилно влезен во механизмот на жртвувањето, најден под пресијата на најсилното преобраќање во сталинистичката идеологија, имав сили и мноштво аргументи да размислувам за огромната моќ на приспособувањето на институцијата на жртвувањето во повеќе облици и спреги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Започнува темата на градбата на бункерите да ја поврзува со моќта на народот да се жртвува за повисоки цели, за разлика од жртвувањето односно заѕидувањето на живи луѓе, мајки со деца при градба на мостови, темели, тврдини, како што е пренесено од легендите, митските кажувања, како плод на суеверната имагинација.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Бавно ме напушташе моќта на сеќавањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Постапките што биле само предмет на морален суд, можат да станат правна материја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вредностите што имаат поддршка од мнозинството, можат да добијат моќ на закон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На моралната и на правната сфера можеме да гледаме како на два система, меѓу коишто е можен премин во двете насоки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ситните црни плодови го зголемуваа богатството и моќта на Мегалон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)