ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тој, во своите написи во врска со сиџилите, секогаш ја истакнуваше улогата на Татко во откривањето на сиџилите.

Големиот фонт-дизајнер Frederic Goudy го постави прашањево во далечната 1918 г., во еден напис во списанието Monotype Recorder: „Нашето восхитување од работата на врвните мајстори не треба да води кон апсолутна идолатрија, со што би се попречувало создавање на нови Маргина 36 177 пробиви на полето на фонт-дизајнот.”

„Пред некој ден прочитав еден од вашите написи во „Тајмс“.

Сите тројца напишаа долги, достојни за презир написи во „Тајмс“, анализирајќи ги причините за своето застранување и ветувајќи дека ќе се поправат.

Еден од најрешителните од овие напади беше направен од Joseph Rychlack во неговата неодамнешна (1991) книга „Вештачката интелигенција и човечкото размислување” (AIHR), и во група на написи во International Journal of Per- sonal Construct Psychology (1990, 1991).

Посебно внимание кај членовите на мисиите предизвикале сите активности кои на кој било начин значеле загрозување на интегритетот на Грција од страна на Македонија, како на пример формирањето на Првата македонска ударна бригада на Македонците во рамките на Грција на 3 декември 1944 година во Битола.

Така, во весникот „Њу рипаблик“, од 21 април 1941 година, се појавил коментар, во кој биле изнесени основните карактеристики на народите што живеат во Кралството Југославија.

И покрај големиот број дезинформации за тоа што се случувало во Македонија, а посебно во однос на носителите на воените дејства, сепак и тие информации биле доволни за да се види дека и македонскиот народ е активно вклучен во отпорот против окупаторот.

По новонастанатата состојба со окупацијата на Кралството Југославија, на страниците на американскиот печат се појавиле и написи во кои јавноста се запознавала со етнографските и географските карактеристики на Кралството Југославија.

Со внимание се следеле и сите написи во весниците, како во Македонија така и во Југославија, ако имале допирна точка со обединувањето на Македонија или се однесувале на федерацијата со Бугарија.

Единствените информации за настаните во Македонија биле повремените написи во американскиот печат.

А токму Бароуз е оној што, заедно со својот партнер Brion Gysin, ја изуми „cut up” методата на ракување со зборови, отсекувајќи параграфи од различни текстови - написи во весници, романи, прирачници за употреба, порнографски сцени - и лепејќи ги потоа заедно по случаен редослед.

Во Сан Франциско, новото Списание за хомосексуалноста објавуваше написи и написи во текот на втората половина од 1970-тите со кои се покажуваше дека, наспроти сите стари митови, повеќето геј-мажи, всушност, не се женствени.59

Геј-мажите и понатаму трагаат по свои прикази и по одрази на своето постоење во културните творби, а заинтересирани се да дознаваат за други геј-мажи од минатото и од сегашноста, да откриваат како геј-мажите си ги раководеле животот, љубовта, борбата за слобода и за достоинство.

Голем дел од изворната машка геј-култура не почива врз идентификацијата со негеј-ликови и со негеј-општествени и културни облици, туку врз самиот машки геј-идентитет и врз трудот тој да се истражува.

Некои геј-мажи навистина си ги почитуваат историските претходници, како што сведочи книгата на Бартлет за Вајлд.

Впрочем, во голема мера ја земаше здраво за готово претставата дека машката хомосексуалност како културна практика се состои од низа поткултурни реакции кон главнотековната култура – имено, од запоседнувањето и преозначувањето на хетеросексуалните облици и артефакти. ‌Но, тешко дека сакам да го одрекувам и да го потценувам постоењето на геј-култура што ја создале гејови.

Метју С. Шварц, студент на Универзитетот на Мичиген и неколкугодишен главен уредник на Мичиген ривју, наредниот месец во еден напис во МР срамежливо обелодени дека „еден конзервативен весник од УМ му дојавил на новинар од Нешнал ривју“ за оваа нова сторија.

Како конечно сите да сме скопчале како да ги подражаваме стрејт-мажите или барем како да си ги подражаваме омилените, на лик и по однесување, стрејт-јунаци од светот на повоената романтична геј-белетристика. ‌Еден напис во еден број на лондонскиот Геј њуз од 1975 понуди корисни насоки како да се изведе тој тежок трик и успешно да се премине од архаичните машки геј-облици на живеење кон современиот машки геј-идентитет.

За тие цели, геј-мажите создале жив, многуопфатен експлицитен корпус од пишани, филмски и музички дела, знаменита акумулација на научни и критички трудови, како и институционални простори за натамошно проучување, размислување и откривање. ‌Понатаму, постои обемна популарна литература чија цел е да шири меѓу геј-мажите корисни сознанија за геј-мажите, од совети за дотерување, преку геј-историја, до што да се очекува од една геј-љубовна врска.436 Оригиналното издание на Радоста на геј-сексот (The Joy of Gay Sex), објавено во 1977 г., содржи не само илустрирани написи во кои се опишуваат разни сексуални пози туку и објаснувања што се тоа дискотеки, зошто геј-мажите одат таму и како треба човек да се однесува во нив, како и написи за особената важност на пријателствата во животот на геј-мажите или за тоа како човек да се справува со љубомората, а, сепак, да има среќна врска што не е сексуално исклучива.

Токму во овие околности, минатото лето, еден напис во Телерама (од кој ви испраќам една копија во случај да не сте во тек) ми овозможи да откријам дека преведувачот на Времето на козите и на Татковите книги е сегашниот амбасадор на Франција во Албанија, господинот Патрик Крисман.

Пред извесно време Луан Старова радосно ми го најави објавувањето на Балканскиот клуч, како и Времето на козите, во џебно издание.

Околу еден месец откако ја завршив книгата, излезе еден напис во Esquire.

Мислам дека се викаше „хемија на желбата“.

Се зборуваше за бета-фенелитаминот, кој е структурно сличен на амфетаминот.